Untrue λέγεται o νέος δίσκος του Burial και έχει ένα εξώφυλλο ζωηρό μέσα στο animated γκρίζο του. Ένα σκυθρωπό πρόσωπο ανεξιχνίαστης ηλικιακής και κοινωνικής κατηγορίας, ισοπεδωμένο λες από τα ζοφερά χρώματα της πόλης. Στα πρώτα δευτερόλεπτα όμως του Untrue, το καταθλιπτικό χάος της πρωτεύουσας που γεννάει electronic gurus κάθε τόσο, ξεπερνιέται από ένα υπερβατικό άγγιγμα ήχων που έχεις την αίσθηση ότι σου μιλάνε από ψηλά καθώς περπατάς στους πολυάσχολους δρόμους κάθε μικρομεγαλούπολης που φυτρώνει σε αυτό τον πλανήτη. Εκεί βρίσκεται η απήχηση του Untrue καθότι συντρέχει επιτέλους λόγος να φορέσουμε όλοι τα iPod μας και να βγούμε να ζήσουμε την εμπειρία των δρόμων επικοινωνώντας με τις ακτίνες ήχου που στέλνει ο Burial.
Μουσικά τώρα, εδώ η ηλεκτρονική μουσική ακούγεται όπως στο ξεκίνημά της στα βάθη των 70s με τον Brian Eno και στα 80s με τον Aphex Twin, ως πρόταση διαφορετική και διακριτή από τα υπόλοιπα popular ακούσματα. Και τούτο διότι παρότι ευάκουστη δεν αφήνει το τιμόνι στα indie αναμασήματα ούτε παρκάρει με ασφάλεια στα στρωτά pop φωνητικά και τις strings συνοδείες. Παραμένει αυθεντικό κατασκεύασμα των στουντιακών μπλιμπλικιών, παρέχοντας σε συσκευασία φωνητικών τους αποσπασματικούς ήχους μιας κατακερματισμένης though πολυφωνικής και πολυεθνικής κοινωνίας. Αυτής που χωρίς κόπο συναντάμε στους δρόμους κάθε πόλης του δυτικού κόσμου. Καθόλου untrue λοιπόν, όπως λέει ο τίτλος.
Να πούμε, επίσης, ότι το Archangel είναι από τα electro anthems της χρονιάς και για το λόγο ότι νοιώθεις την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης να σε σηκώνει ψηλά. Εφόσον σε κρατήσει σε κατάσταση κίνησης του νου και της φαντασίας, το Untrue ακούγεται νεράκι χωρίς πολλά ups and downs. Κάποια στιγμή μπορεί να κουράσει με τα επαναληπτικά, σαν του τρένου τους τροχούς, breakbeats. Πλην όμως ενός τρένου που ταξιδεύει στον αέρα αργόσυρτα διασχίζοντας για ράγες τα εγκεφαλικά νεύρα του καθενός. Το ταξίδι τελειώνει συνήθως όπου το οδηγήσει κανείς με τη φαντασία.
Μουσικά τώρα, εδώ η ηλεκτρονική μουσική ακούγεται όπως στο ξεκίνημά της στα βάθη των 70s με τον Brian Eno και στα 80s με τον Aphex Twin, ως πρόταση διαφορετική και διακριτή από τα υπόλοιπα popular ακούσματα. Και τούτο διότι παρότι ευάκουστη δεν αφήνει το τιμόνι στα indie αναμασήματα ούτε παρκάρει με ασφάλεια στα στρωτά pop φωνητικά και τις strings συνοδείες. Παραμένει αυθεντικό κατασκεύασμα των στουντιακών μπλιμπλικιών, παρέχοντας σε συσκευασία φωνητικών τους αποσπασματικούς ήχους μιας κατακερματισμένης though πολυφωνικής και πολυεθνικής κοινωνίας. Αυτής που χωρίς κόπο συναντάμε στους δρόμους κάθε πόλης του δυτικού κόσμου. Καθόλου untrue λοιπόν, όπως λέει ο τίτλος.
Να πούμε, επίσης, ότι το Archangel είναι από τα electro anthems της χρονιάς και για το λόγο ότι νοιώθεις την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης να σε σηκώνει ψηλά. Εφόσον σε κρατήσει σε κατάσταση κίνησης του νου και της φαντασίας, το Untrue ακούγεται νεράκι χωρίς πολλά ups and downs. Κάποια στιγμή μπορεί να κουράσει με τα επαναληπτικά, σαν του τρένου τους τροχούς, breakbeats. Πλην όμως ενός τρένου που ταξιδεύει στον αέρα αργόσυρτα διασχίζοντας για ράγες τα εγκεφαλικά νεύρα του καθενός. Το ταξίδι τελειώνει συνήθως όπου το οδηγήσει κανείς με τη φαντασία.
