Thursday, December 25, 2008

Best songs of the year at Mythos Fm 90,6



Vasilis & Amalia wish you a merry merry Christmas and call you to join them in the studio of Mythos Fm 90,6 TOMORROW 26th of December at 6.00 p.m., to play out favourite songs for 2008. For the lovely ones that are far away in other places, countries, planets or spaces, keep us company on line at http://www.mythosfm.gr/.

Here are the lists of the songs we loved this year:

20 songs by Amalia in random order:


  1. Ready For The Floor - Hot Chip
  2. Crying - Tv On The Radio
  3. I'm Not Gonna Teach Your Boyfriend How To Dance With You- Black Kids
  4. Homecoming - The Teenagers
  5. Two Doors Down - Mystery Jets
  6. Time To Pretend - MGMT
  7. Big Ideas - LCD Soundsystem
  8. With Everery Heartbeat - Robyn
  9. Oh My Heart - James
  10. Flowers and Football Tops - Glasvegas
  11. 42 - Coldplay
  12. Closer - Kings Of Leon
  13. Meeting Place - Last Shadow Puppets
  14. Walls - Beck
  15. Ragged Wood- Fleet Foxes
  16. Sober Driver - Dengue Fever
  17. Baby Blue - Martina Topley
  18. Green Grass - Cibelle
  19. Over The Hill - Monika
  20. Waving Flags - British Sea Power

20 songs by Me in random order:

  1. Big Ideas - LCD Soundsystem
  2. 42 - Coldplay
  3. I Heard Wonders - David Holmes
  4. Little Kids - Deerhunter
  5. Ragged Wood - Fleet Foxes
  6. Ready For The Floor - Hot Chip
  7. Never Miss A Beat - Kaiser Chiefs
  8. Sex On Fire - Kings Of Leon
  9. Suffering Jukebox - Silver Jews
  10. Up - M83
  11. Chemtrails - Beck
  12. The Youth - MGMT
  13. The Rip - Portishead
  14. Rooks - Shearwater
  15. Standing Next To Me - Last Shadow Puppets
  16. Art Naive - Modrec
  17. The Kids Don't Stand A Chance - Vampire Weekend
  18. I Like What You Say - Nada Surf
  19. Carlos, Walter, Wendy, Stanley - The Chap
  20. Balland Of A Thin Man - Stephen Malkmus And The Million Dollar Bashers

Monday, December 22, 2008

Η παθογενής αντίδραση των κομμάτων στην εξέγερση

Αν αυτές τις μέρες η ελληνική κοινωνία (ξανά)ζει ένα νέο Μάη του 68, τότε θα πρέπει να αναμένουμε ότι κάποια στοιχεία πολιτικής ανασύνθεσης μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων θα λάβουν χώρα. Δυστυχώς όμως, οι συζητήσεις στη βουλή αποδεικνύουν ότι το πολιτικό σύστημα υπολειτουργεί και διασώζεται με αμυντικό τρόπο από την ύπαρξη του κοινοβουλευτισμού. Πιο συγκεκριμένα, αυτή η εξέγερση φανερώνει το αδιέξοδο της γραφειοκρατικοποίησης των κοινωνικών σχηματισμών στην Ελλάδα, είτε μιλάμε για πολιτικά κόμματα, συνδικάτα, ΜΚΟ, επιχειρήσεις. Οι καταλήψεις και τα μηνύματα που την συνοδεύουν καθώς και οι αμήχανες αντιδράσεις από τα κόμματα, φανερώνουν ότι τα τελευταία δεν μπορούν να γίνουν εκφραστές των νέων κοινωνικών διεκδικήσεων. Θα αναμέναμε λοιπόν, να εμφανιστούν νέοι συλλογικοί κοινωνικοί δρώντες ή να ανασυντεθούν οι ήδη υπάρχοντες, ούτως ώστε τα αιτήματα της εξέγερσης να βρουν πρόσφορο πολιτικό έδαφος για συζήτηση, διάλογο και αποφάσεις. Με λίγα λόγια η εξέγερση θα πρέπει να αποκτήσει πολιτικό χαρακτήρα. Τι κάνουν όμως τα πολιτικά κόμματα προς αυτό?

Τα κόμματα της αριστεράς είναι φανερό ότι ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να αποσπάσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ιδεολογικό κεφάλαιο από τη μάζα της νεολαίας και των εργαζομένων που συμμετέχουν ενεργά ή όχι στις κινητοποιήσεις. Αυτή η διαδικασία αποτελεί ενδογενή κανόνα του κοινοβουλευτισμού και ο ανταγωνισμός δεν είναι αθέμιτος. Πλην όμως, αυτό που δε φαίνεται να εξηγούν τα κόμματα αυτά είναι τι θα κάνουν για να προωθήσουν σε πολιτικό επίπεδο τα αιτήματα της κοινωνίας? Το ΚΚΕ από νωρίς έδειξε τις προθέσεις του με το να ξεκαθαρίσει τη θέση του, αποδοκιμάζοντας όχι μόνο τις πράξεις βίας αλλά και τις ακτιβιστικές ενέργειες και ρίχνοντας όλο του το βάρος στις (ξοφλημένες εδώ και χρόνια) πορείες διαμαρτυρίας. Σε στιγμές εξέγερσης το ΚΚΕ δείχνει συνεπώς τον βαθύ συντηρητικό χαρακτήρα που έχει αποκτήσει διαχρονικά με τον έλεγχο ενός μέρους της κρατικής γραφειοκρατίας (κυρίως συνδικαλισμό). Προφανώς περιμένει πρώτα να έρθει ο παγκόσμιος κομμουνισμός και μετά όλα να αλλάξουν απότομα. Το πόσο αυτό αποτελεί φόβητρο για την κυβέρνηση Καραμανλή και εν γένει για το δεξιό κράτος στην Ελλάδα, είναι ένα ρητορικό ερώτημα.

Ο ΣΥΝ από την άλλη βρίσκεται στην απέναντι όχθη της αναζήτησης του ιδεολογικού στόχου και περιεχομένου της εγκόλπωσης αυτής της κοινωνικής εξέγερσης. Ανέχεται τις πράξεις βίας μιας και τις θεωρεί κοινωνικά προαπαιτούμενο για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και υποστηρίζει σθεναρά τον ακτιβισμό των νέων ως μια νέα μορφή διαμαρτυρίας. Ωστόσο, γνωρίζοντάς το μάλιστα, αγκαλιάζει δραστηριότητες χωρίς εμφανή και διακριτή οργάνωση και στόχο, κάτι που προσδίδει έναν απολίτικο και συνεπώς καιροσκοπικό χαρακτήρα στις πολιτικές του αξιώσεις. Ο ΣΥΝ πάγια καλεί το ΚΚΕ για διάλογο αλλά το τελευταίο αρνείται στη βάση αυτού ακριβώς του σοβαρού επιχειρήματος. Αποτέλεσμα είναι η αριστερά στην Ελλάδα να παραμένει διασπασμένη και να μην μπορεί να διεκδικήσει πλειοψηφικά τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που οδηγούν σε μια πιο δίκαιη κοινωνία.

Το ΠΑΣΟΚ πάλι είναι η άλλη πλευρά του νομίσματος της ΝΔ. Περιμένει και βλέπει μέσα από τις δημοσκοπήσεις την άνοδό του, όπως έκανε προεκλογικά η αντίπαλός του. Πλήρης έλλειψη παρέμβασης και αποδοκιμασία των ακτιβιστικών δραστηριοτήτων στη βάση σχεδόν μιας ηθικής θεωρίας ορίων κοινωνικής δράσης (π.χ. Διαμαντοπούλου για πανό στην Ακρόπολη). Περισσότερο μεθοδευμένες επικοινωνιακά επιθέσεις στην κυβέρνηση, παίζοντας το πολιτικό παιχνίδι από θέσης ισχύος. Κοινοβουλευτικά κερδίζει αλλά στο πεδίο κοινωνικής αντιπροσώπευσης, παρουσιάζει τα ίδια λάθη του παρελθόντος με άλλο πρόσωπο. Η φειδωλή του στάση δείχνει την αμηχανία του μπροστά στην μη αναμενόμενη εξέγερση. Οι γραφειοκρατικές του κεφαλές αναγεννιόνται όχι εξαιτίας της κοινωνικής του επαγρύπνησης αλλά λόγω της καταβαράθρωσης της κυβερνητικής (μη)πολιτικής. Αδυναμεί να εκπροσωπήσει το κοινωνικό συμφέρον και παίζει το ασφαλές παιχνίδι της δήθεν εκπροσώπησης του δημοσίου συμφέροντος μέσα από τα κρατικά όργανα που ελέγχει (ΓΣΕΕ κυρίως). Το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο που κατέχει μένει στάσιμο σε μια γραφειοκρατική θέση, αντλώντας τη νομιμοποίησή του από τη νομική θέση που του εξασφαλίζει το Σύνταγμα και όχι από την κοινωνική πάλη που του ζητά η βάση της κοινωνίας. Διαφαίνεται μέσα σε όλα αυτά η κρίση του κοινωνικού συμβολαίου στην νεοελληνική κοινωνία.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, τέλος, δείχνει όχι μόνο να μην μπορεί να χειριστεί αυτή την κρίση αλλά να την επιτείνει. Οι δηλώσεις και οι αποφάσεις κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, είτε πρόκειται για την αντιμετώπιση της βίας του δρόμου, είτε για τις καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, πανεπιστημίων και σχολείων, είτε για τις συνεχιζόμενες πορείες που κόβουν την χριστουγεννιάτικη εμπορική κίνηση, όλες αυτές και άλλες μαζί, σημειολογικά δείχνουν μια κυβέρνηση που έχει τη λαϊκή βούληση απέναντί της και όχι μαζί της. Οι συσπειρωτικές τάσεις μάλιστα της δεξιάς επιτείνουν το θυμό των μαζών και δημιουργούν προηγούμενο για νέες σκληρές κινητοποιήσεις. Η απουσία του πρωθυπουργού, συνειδητά ακολουθούμενη μέθοδος επικοινωνιακής αντιμετώπισης των δημόσιων προβλημάτων, δείχνει να εξαντλεί τα όριά της. Είναι ηλίου φαεινότερο, η κομματική νομενκλατούρα αφού σταθεροποιήθηκε για τη 2η τετραετία στην εξουσία, λεηλάτησε τον δημόσιο πλούτο σε συνεργασία με τα ημέτερα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ένα κλειστό κύκλωμα απονομής εξουσίας, μια εκτελεστική εξουσία που κυκλώνει τις υπόλοιπες και τους υπαγορεύει τις αποφάσεις, ένα κεντρικό κράτος που απονέμει περιφερειακές αρμοδιότητες στη βάση γνωριμιών και δεσμών αλλότριων προς το δημόσιο συμφέρον. Αυτές τις μέρες, η δεξιά έκανε τη δυναμική της εμφάνιση, απούσα, «αμυντική», διακηρυκτικά κατασταλτική, συντηρητική. Μοναδικό της έρεισμα, η προσφυγή σε τρομονόμους και η ποινικοποίηση της εξέγερσης.

Πως λοιπόν θα μετασχηματιστεί η δεξιά ώστε να δώσει χώρο στην αλλαγή? Γιατί δεν βλέπουμε ούτε ακούμε κοινωνικές φωνές από τον συντηρητικό χώρο? Τα επιχειρηματικά και ιδιωτικά συμφέροντα που πρόσκεινται σ’αυτόν, και αντιπροσωπεύουν την πιο προοδευτική και φιλελεύθερη πτέρυγά του, δεν αναγνωρίζουν άραγε ότι η εξέγερση ευνοεί την καλλιέργεια μεταμοντέρνων και κοσμοπολίτικων πολιτικών και οικονομικών θεωρήσεων? Μήπως είναι τόσο πολύ μονοπωλιακά και με την ύψιστη αρωγή του κράτους διαμορφωμένα ώστε να μην τολμούν να αμφισβητήσουν την πολιτική του κυριαρχία στην κοινωνική σφαίρα? Η παγκοσμιοποίηση γι’αυτούς συνεπώς αφορά μόνο την οικονομική σφαίρα και όχι την κοινωνική. Γι’αυτό αντιτίθενται στην κοινωνική εξέγερση. Η κοινωνία τότε μένει ρέστη από αναγκαίες προοδευτικές επιχειρηματικές επενδύσεις.

Θα ήταν βέβαια οξύμωρο να περιμένει κανείς από τον νέο-φιλελεύθερο χώρο την αλλαγή. Αντίθετα, όσο αυτός δεν αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό ενός ισχυρού κοινωνικά αριστερού μπλοκ, τόσο πιο πολύ παρερμηνεύει τις διαθέσεις των πολιτών και κατευθύνει ιδεολογικά μια μεγάλη μάζα ανθρώπων που δεν έχουν που αλλού να πιστέψουν. Είναι προφανές ότι εκείνο που χρειάζεται να δούμε να γίνεται, είναι η επαναφορά της αριστεράς με όρους σημερινούς και όχι ψυχροπολεμικούς. Τα προβλήματα που συσσωρεύει ο νέο-φιλελεύθερος καπιταλισμός είναι πολλά και απειλούν πια την ειρήνη, την ευημερία και την υγεία του πλανήτη. Μια νέα στρατηγική συμμαχία μεταξύ των τριών αντιπολιτευτικών κομμάτων που πρεσβεύουν την αριστερά είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία. Οι οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις που απαιτεί μια τέτοια δράση θα έχουν περισσότερο όφελος απ’ ότι κόστος μακροχρόνια. Η καθεστωτική και γραφειοκρατική αντίληψη της διοίκησης πρέπει να είναι η πρώτη που θα αλλάξει. Καρέκλες και κομματικά (και όχι κοινωνικά)κεκτημένα πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα που μοιράζονται σαν κομητείες το κράτος. Πολλά μπορεί κανείς να πει επί αυτού. Το σημαντικό όμως είναι να μπουν κοινωνικοί στόχοι. Υπάρχει κάποιο δείγμα προς αυτή την κατεύθυνση αυτή την στιγμή? Μόνο ένα πολύ μικρό και αυτό αφορά την συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ. Θα βγει κάτι θετικό από αυτή την πιθανή συνεργασία; Κάτι που δε θα αναλώνεται στην εκπλήρωση του στόχου εξουσία αλλά του στόχου κοινωνικό συμφέρον; Πολύ αβέβαιο αν λάβουμε υπόψη μας τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος.

Τέλος, πέρα από τις πολιτικές στρατηγικές των υπαρχόντων κομμάτων, δεν αποκλείεται να ξεπηδήσει κάτι νέο με αφορμή αυτή την εξέγερση. Ένας νέος κοινωνικός χώρος που εξελικτικά να διεκδικεί με αξιώσεις πολιτική φωνή. Σε αυτό συμφωνώ με τον Πρωθυπουργό «Τίποτα δεν μπορεί να προεξοφλείται από κανέναν». Ίδωμεν.

Wednesday, December 17, 2008

Η γοητεία της Ιστορίας

Την τελευταία εβδομάδα λοιπόν ξεκουνήθηκα, ξύπνησα, κοίταξα γύρω μου, σκέφτηκα το παρελθόν μου, τα λάθη, τους κύκλους, το περιβάλλον μου, θετικό και αρνητικό, ξαναζώ ρε.

Τι απο όλα αυτά κάνει η κυβέρνηση και οι διορισμένοι υπάλληλοί της? Τίποτα, μόνο τα ανάποδα, αργοπεθαίνουν...Και εμείς που ονειρευόμαστε δεν μπορούμε να αναλάβουμε εξουσία και μας λένε άτολμους, ουτοπιστές, απολίτικους, παράνομους κ.οκ. Θα χάσουν όμως γιατί δεν καταλαβαίνουν ότι η ιστορία δεν τους κλείνει το μάτι πια. Την πίστεψαν οι μαλάκες, τους είπε αυτή ότι πάει τελείωσε και θα κάνει άκρη για να κάνουν ότι αυτοί θέλουν. Αλλά τώρα ξαφνικά θύμωσε, βγήκε στους δρόμους και τα έσπασε, έστειλε τους αγγελιοφόρους της και έκαναν πορείες, καταλήψεις, απεργίες.

Και αναρωτιούνται οι καημένοι, μα γιατί μας εκδικείται έτσι η ιστορία. Τι λέω, μακάρι να το αναρωτιούνταν αυτό, τότε θα σκέφτονταν λίγο και θα αφουγκράζονταν την αλλαγή που έρχεται. Γι αυτούς όμως η αλλαγή είναι ανάθεμα, δεν τη θέλουν γιατί χάνουν τα κεκτημένα τους, αυτά που τα τελευταία 10 χρόνια κυρίως τους άφησε η ιστορία να αποκτήσουν. Επειδή η τύπισσα αυτή που 'όλοι την γουστάρουν και την κοιτάζουν έβαλε τα ακριβά της χρυσαφικά, τα ψηλά της τακούνια και τις απλησίαστες μάρκες της, όλοι οι μαλάκες ψάρωσαν, καύλωσαν και έτρεξαν να την εντυπωσιάσουν με ΧΡΗΜΑ ΧΡΗΜΑ ΧΡΗΜΑ. Ε, μα τόσο πολύ χρήμα, το σιχάθηκε κι αυτή και είπε να κατεβάσει από τα σεντούκια της καμιά πιστωτική κρίση. Συμμορφώθηκε κι αυτή, πέταξε από πάνω της την προσποιητή πρόκληση, έβαλε στρωτό παπούτσι αθλητικό, κασκόλ πολύχρωμο και πήρε ρόπαλο στα χέρια.

Οι μαλάκες όμως δεν το καταλαβαίνουν ακόμα, συνεχίζουν να της λένε , άντε γδύσου, κουνήσου, άνοιξε τα πόδια σου να μας δώσεις χρήμα. Αυτή όμως δεν τους θέλει πια. Τόσοι πολλοί, τόσα πολλά κοκόρια, αμερικάνικα, γιαπωνέζικα, ευρωπαϊκά, νοτιοκορεάτικα, αναπτυσσόμενα, ανερχόμενα. Όπου λαλούν πολλά κοκόρια είπε κι αυτή...

Monday, December 15, 2008

Commentary on December 2008

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε σαν μια προσπάθεια να εξηγήσω περιεκτικά σε φίλους απο το εξωτερικό τι συμβαίνει στη χώρα αυτές τις μέρες. Βγήκε σύντομο και περιεκτικό και το δημοσιεύω.

Dear all,

As you may have heard there is an explosion of student and union protests throughout last week here in Greece. The reason that caused this massive wave of demonstrations is the murder of a 15 year old boy by a police officer on Saturday night, December 6. The murder took place in Exarcheia, a part of the city centre that is famous for the anarchist and radical spirit that carries within it through the last decades. It is difficult for someone who does not have an understanding of the past to understand why this murder caused this massive and largely violent wave of demonstrations. I will try to make this connection so that facts become clearer to all of you.

Greece’s democracy institutionally came back in 1974 after the fall of the US sponsored Papadopoulos’ junta. Both socially and politically, democracy found a ground of development especially during the 1981-89 Papandreou socialist government. This period constituted a late Keynesianism experiment in a deeply anachronistic and conservative economy, where capitalism continued to have the characteristics more of a monopoly rather than of a free market model. The state became the carrier of the late social and cultural transformation of the country (for example urbanization), while the private sector was highly protected by the state.

The 90s brought the Maastricht Treaty from abroad along with a perpetuation of public nepotism of politicians, top juries, high officers, the Church, Media and numerous others private persons in the internal sphere. The first development presses public economics to the state of frugality. The second one gives market-state relations a highly obscure attribute. The mix of these two developments led to the fragmentation of social justice (high inequalities between rich and poor, Greeks and foreigners, old and new generation), which replaced the old and tired political battle between left and right.

However, media, controlled by strong private concerns keep on filtering these new social confrontations through the old channels of public understanding. This led the social and economic problems to acquire a monolithic approach, which demand to have either the PASOK (the centre-left wing Party)or the New Democracy (the centre-right wing Party) approval. These two parties that traditionally gather at least 80% of the votes, have largely lost their ideological differences. By putting all their strength in trying to perpetuate the old schema of political discourse, Media completely alienated politics from its mission to serve people and replaced it by the management of politicians’ public relations.

Real problems like unemployment, immigration, public debt, economic crisis, pollution, insurance system deficit, education and health services degradation have seen little if any effective confrontation. Instead, we keep on seeing and listening about public scandals that the government cannot come over, as if the problem was the duration of this government and not the fact that nobody has been punished for their illegal transactions. This government of New Democracy is stuffed to the head with scandals. Only in the last year we count: 1) the “missing” of public bonds that belonged to public insurance funds and travelled all around the world to get to some unknown pockets 2)the Zahopoulos case, where the Secretary General of the Ministry of Culture, who got in trouble with sex scandals and obscure exchanges with private concerns, ended up in free-falling from the 5th floor ineffectively, 3)3 ministers were found to have their bank accounts full of unretracable money, along with illegal ownership of public land and 4) the obscure land exchanges between The Greek Church and the State, that found the state holdings worsen up to millions of Euros. All of these along with short-term and cynical manipulation of the issues of the privatization of public enterprises, the devastated new tax law while the economy faces crises, the rise of the public debt, the free-falling of competitiveness of the economy and the scarcity of job opportunities for graduates.

The bullets that the police guard fired towards the boy were not the first to be fired in recent police records. Tenths of cases of killings, beatings and torture by police happened in the past but few found an objective court decision. In the last year we had cases that met an extented media coverage (a Cypriot student bitten by secret policemen while watched by their superior and two immigrants forced to hit each other in front of a camera) but ended up in no punishment. 23 years ago a similar case of a murder of a 15 year old boy (again) by a police officer ended up to the officer’s release due to actual (but not permanent) psychological reasons. Rumors has it that the ballistic research on the bullet that hit Alexis’ Grigoropoulos heart shows that the bullet has traces on it that leave someone to assume that it was not directed to Alexis. Such development would escalate public rage and it is said that the government is afraid of new waves of anarchist destruction. The results, however, are not out yet.

What is important to be understood is that here in Greece there is a highly educated new generation that faces barriers everywhere, especially when we talk about short job opportunities (another field of political nepotism, even when it comes to the private sector). Besides, there is a massive wave of immigration from Asian and Balkan countries that is mostly unregistered (about 1 million unregistered in a country of 11 million…), let alone the issue of the restriction of political and social rights. And last but not least, you have these 15 year old boys and girls with the mobiles at hand that desperately need to find a social meaning in their life, apart from the one that consumer society gives them. These are the protesters of the present and the future, young, poor and alienated that fill the streets of every little town of the country. Amazing, isn’t it?

As for the destructions, they are mostly directed to banks. Only in Athens, there have been hit more than 200 outlets. In Patras, where I live, there are much fewer but still, rage’s signs are apparent. Shops and public buildings and cars and bikes have been hit too, but there is still a doubt as for who are the real ones that wear “kukules” and make all this mess. Are they extremists from Exarcheia, far-right wing fanatics who act for the interests of the secret police and the secret services, football hooligans that take advantage of the situation, schooligans that want to take revenge for their coetaneous Alexis, radical student movements that keep a distant relation with the new left party (that gathers around 10% of the votes according to the polls), second generation immigrants who discovered an inclination in looting, or all these together?

The answer of course is philological. What has to be kept in mind is that apart from the analysis, there is a sentiment coming out of this rebellion. Mostly rage that needs to find hope. Let’s hope that the connection will be virtuous and not be filled with hatred.

p.s. The court decision regarding the cypriot student case is out in the 16th of December and it poses relatively light penalties. If you consider that the penalties are redeemable at only 5 euros per day, then it is ridiculous to talk about punishment. These people in a short period of time will be back at their duties.

Saturday, December 13, 2008

Πως η τηλεόραση χειραγωγεί την κοινή γνώμη και την οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής σκέψης.

Για την περίπτωση του Μενέζες, του βραζιλιάνου που ξάπλωσε η βρετανική αστυνομία τον Ιούλιο του 2005 όταν το Λονδίνο σπαραζόταν από βομβιστικές επιθέσεις, θα μπορούσε να πει κάποιος σκεπτικιστής ότι μέσα στην αναμπουμπούλα ο τρόμος παρέσυρε και τους ένστολους. Αυτοί, μάλιστα, με την επιπρόσθετη ψευδαίσθηση προσφοράς στην ασφάλεια του τόπου τους, αυτονομιμοποιούνται στο να πυροβολούν υπόπτους (κατ'αυτούς). Μα είναι αυτό επιχείρημα?

Κι όμως, η εκλογίκευση της βίας και της "ανάγκης" αντιμετώπισής της φέρνει στο προσκήνιο τέτοια ορθολογιστικά τερατουργήματα. Τα τηλεοπτικά ΜΜΕ στο σύνολο τους δημιουργούν ακριβώς αυτή την ψυχολογική ανάγκη στον απαθή τηλεθεατή. Είναι δυνατόν να σε κάνουν να αναρωτηθείς αν ο Αλέξης έπρεπε να ήταν στο σπίτι του εκείνη την ώρα και αφού δεν ήταν τότε πήγαινε γυρεύοντας.

Το πράγμα πάει ως εξής: οι ανίδεοι γρήγορα θα το χάψουν και θα αποτυπωθεί στο μυαλό τους αυτό το ¨επιχείρημα. Οι πιο κριτικοί δε θα το χάψουν αλλά η εξουσία δια της τηλεόρασης έχει αυτή τη δύναμη, να σου επαναλαμβάνει το ψέμα ώστε να μην σου αφήνει χώρο στο μυαλό για να σκεφτείς τον δρόμο της αλήθειας. Και εσένα τον σκεπτόμενο άνθρωπο με τις ευαισθησίες και την αγωνία του αύριο σε ΜΠΕΡΔΕΥΕΙ. Αυτός είναι και ο σκοπός της πληροφόρησης από την πλειοψηφία των τηλεοπτικών εκπομπών.

Η εξουσία αυτή δεν είναι συνειδητή και ο δημοσιογράφος σαν ακούσιος πράκτορας ερήμην του εκτελεί το σχέδιο αποχαύνωσης των συνειδήσεων. Οι τηλεθεατές ασυνείδητα κι αυτοί χάφτουν ότι τους πλασάρεται. Και αυτό είναι κυρίως εκείνο που γυαλίζει από ψευτιά και μάλιστα δεν υποκρίνεται για να την κρύψει. Στο σημείο αυτό έχεις αρχίσει να υπνωτίζεσαι. Είναι τότε που τα όρια μεταξύ πραγματικού και ονειρικού συσκοτίζονται, ακριβώς όπως συμβαίνει με τον φυσικό ύπνο. Αναρωτηθείτε τότε, ποιος σας νανούρισε ποτέ με αλήθειες?

«Μα τι κάνετε, ξυπνήστε αμέσως και απαντήστε επιτέλους στην ερώτηση, υποστηρίζετε την εξέγερση? Πείτε ναι, πείτε το ντε... α, δε το λέτε, είστε κότες αλλά δεν πειράζει γιατί κι εμείς αυτό θέλουμε από εσάς, να καθίσετε στα αβγά σας και να μη μας βάζετε σε μπελάδες (οργάνωση σκευωριών, προβοκάτσιας, παγίδες επικοινωνιακές κ.α.) που έχουν και κόστος σε χρόνο και χρήμα. Απαντάτε όχι γιατί ξέρετε ότι είστε χαμένοι από χέρι.»

Κάτι παιδιά όμως με μάτια λέιζερ και μαλλιά τυρκουάζ δεν παίζουν το παιχνίδι τους, δε βγαίνουν σε κανάλια, δε δίνουν συνεντεύξεις, δεν εξηγούν τις αιτίες των πράξεών τους όπως κάνουν αυτοί οι μεγαλομέτοχοι της προφορικής πληροφόρησης περιστοιχισμένοι από τους σημειολογικούς συμβουλάτορές τους, δλδ τους δικηγοράδες τους. Κάποιος φωνάζει για αδυναμία άρθρωσης πολιτικού λόγου και αντιπαράθεσης και συνεπώς περιθωριοποίηση. Εδώ γελάμε, η απαξία της πολιτικής μόνο στους αντιεξουσιαστές δεν οφείλεται. Αντίθετα, είναι οι εξουσιαστές των ΜΜΕ και της πολιτικής συναλλαγής που την καλλιεργούν τόσα χρόνια τώρα.

Δείτε κι αυτό http://politis-gr.blogspot.com/2008/08/cnn.html

Thursday, December 11, 2008

FUCKED UP CHEMISTRY OF COMMON LIFE

ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΟΙΞΑΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΚΟ ΚΟΜΦΟΥΖΙΟ. ΣΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΔΕΝ ΠΕΡΠΑΤΩ ΠΙΑ ΓΙΑΤΙ...ΗΘΕΛΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΝΑ ΠΕΡΠΑΤΗΣΩ ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ ΜΕ ΜΙΑ ΜΠΟΥΚΑΛΑ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΑΝΤΗΛΙ. ΘΑ ΞΕΦΕΥΓΑ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΗΜΟΥΝ ΨΥΧΡΑΙΜΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. ΚΑΙ ΘΑ ΕΒΛΕΠΑ ΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ. ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟ, ΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ, ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΟΣΜΙΣΤΩ ΤΟΝ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟ ΣΕ ΑΡΩΜΑ ΦΩΤΙΑΣ ΤΟ ΦΛΕΓΟΜΕΝΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩ ΤΗΝ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΧΡΥΣΑΦΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΟΥ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ, ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΝΕΩ ΤΟΣΟ ΕΛΕΥΘΕΡΑ. ΔΑΚΡΥΣΑ ΛΙΓΟ ΑΠΟ ΣΤΙΓΜΙΑΙΟ ΦΟΒΟ , ΑΠΟ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΡΥΜΜΑΤΙΣΜΈΝΩΝ ΕΝΟΧΩΝ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ. ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΠΑΩ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΕΝΕΚΕ ΟΠΟΥ ΣΑ ΣΑΜΑΝΟΣ ΘΑ ΖΩΓΡΑΦΙΣΩ ΚΑΛΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΣΟΥΛΟΥΠΙ ΤΟΥ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥ. ΤΗΝ ΑΥΡΑ ΤΟΥ, ΜΙΑ ΠΥΡΙΝΗ ΣΚΙΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΥΛΙΓΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΣΠΡΟ ΙΔΡΩΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΥΛΙΓΕΙ. ΑΠΟ ΤΙ ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ..ΑΠΟ ΦΟΒΟ ΙΣΩΣ. ΣΤΕΚΟΜΑΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ, ΕΝΕΡΓΗΤΙΚΗ, ΖΩΗΡΗ ΜΑ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΜΕΝΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ Η ΟΠΙΣΘΟΧΩΡΗΣΗ ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ. ΤΟ ΜΠΟΥΛΟΥΚΙ, Η ΜΑΖΑ, ΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΑΙΔΙΑ..ΝΥΧΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤ ΤΙΠΟΤΑ, ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤ. ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΤΖΑΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΝ, ΣΑΝ ΤΑ ΣΧΙΣΜΕΝΑ ΤΖΙΝ. ΤΟ ΑΠΟΡΘΗΤΟ ΤΗΣ ΒΙΤΡΙΝΑΣ ΣΠΑΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΛΑΒΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΤΥΧΕΡΟΥΣ ΠΟΥ ΓΥΑΛΙΖΟΥΝ ΑΠΟ BRONXIΑΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΕΑΡΟΥ ΝΕΓΡΟΥ ΛΕΧΡΙΤΗ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ..ΜΑ ΞΑΦΝΙΚΑ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΙΚΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΓΙΑ ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ: ΜΑ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΝΔΑΛΟΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΓΚΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ Η ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ? ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΜΕ ΤΟΣΗ ΜΑΝΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ? ΜΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ? ΚΑΙ ΠΑΝΙΚΟΣ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΥΤΕΣ. ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΜΑ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΑΝΟΙΞΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΚΟΙΤΑΩ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΜΥΔΡΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΔΙΑΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ. ΚΟΒΩ ΤΟ ΒΗΜΑ ΜΟΥ, ΧΑΛΑΡΩΝΩ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΙΖΩ "ΑΝΤΙΟ ΑΘΗΝΑ ΜΟΥ, ΑΝΤΙΟ ΑΛΕΞΗ".