Εγώ: "Ήλιε μου σε
περιμένουμε, εσύ μας απελευθερώνεις, φώτισε τις αιτίες και ζέστανε την καρδιά,
ζωντάνεψε το πρόσωπο και δώσε ενέργεια στο σώμα. Άναψε μέσα μας την όρεξη για
έρωτα και για παιχνίδι και στέγνωσε, κάψε αυτή τη μούχλα που πιάσαμε τόσες
μέρες με τη βροχή. Αυτή την πάχνη που κάθεται πάνω στις σκέψεις και τις νιώσεις
μας και μας κάνει να χάνουμε την πίστη. Άντε, όμορφέ μου, συγγνώμη για ότι έχω
πει για σένα όλο το καλοκαίρι που βασιλεύεις. Κάψε την κρούστα της πάχνης που
έχει μαζευτεί για να την σπάσουμε και να την πετάξουμε. Ήλιε, εσύ είσαι
θεός νομίζω, όλα τα μπορείς, φώτισε τις καρδιές μας να μην τις αδικούμε και
φώτισε και τις σκέψεις μας να μην τις παρεξηγούμε. Είμαστε αδύναμοι δούλοι σου,
κοίτα μας πως υποφέρουμε εμείς οι εγκλωβισμένοι στον εαυτό μας."
Ήλιος: «Αγάπησε
τη βροχή όπως αγαπάς τον εχθρό σου, μπες στη θέση του για να τον καταλάβεις, να
τον νιώσεις, να ταυτιστείς μαζί του, ώσπου οι διαφορές σας να εκλείψουν.
Εκλιπαρείς για μένα, για την παρέμβασή μου αλλά εσύ δεν επιθυμείς τον ήλιο του
κόσμου παρά το φως μέσα σου. Τα παρακάλια σου αγνοούν τις συνομιλίες μου με τη
βροχή και τα υγρά στοιχεία του κόσμου. Θέλουν τάχα να με κολακέψουν σα να μαι
αδύναμο θηλυκό μα δε σκέφτονται ότι ξεκουράζομαι και γω και ότι συμφώνησα με τα
νερά και τα σύννεφα να με σκεπάσουν για κάμποσο καιρό. Μη ζητάς λοιπόν από τον
ήλιο παρακάλια."
Εγώ: «Ήλιε μου,
ήλιε μου, αμάρτησα, σχώρα με που σε αντιμετωπίζω σα να σαι σωτήρας άνθρωπος με
συμπόνια και αδυναμίες. Εσύ είσαι όλο λάβα και δέος, δύναμη άφταστη, ενέργεια
μοναδική. Ήλιε μου, συμπάθα με για τις αδυναμίες μου τις ανθρώπινες, η επίκληση
απευθύνεται σε σένα κυριολεκτικά και στην καρδιά μου μεταφορικά. Να φωτιστεί να
βρω το δρόμο να βαδίσω, να δω. Μια φορά είδα τη δύναμη της φύσης μέσα μου και μα την ανθρώπινη περηφάνια, δε θέλω να τη χάσω. Πες μου ήλιε, μήπως βαδίζω λάθος
και η φύση με εκδικείται;"
Ήλιος: «Η φύση
δεν εκδικείται αλλά ανταποδίδει. Η φύση δεν είναι τιμωρός αλλά οδηγός, η φύση
είναι δάσκαλος, όχι θεός, μην την επικαλείσαι, άκουσέ την απλά. Τι σου λέει η
φύση όταν το κοριτσάκι σου γελά, όταν η γυναίκα σου γυρίζει κουρασμένη στο
σπίτι, όταν είσαι κουρασμένος και έχεις δουλειά; Φύση είναι το συναίσθημα, όχι μόνο τα φυσικά
πράγματα. Δες τη φύση σου και συμφιλίωσέ την με τα φυσικά πράγματα του κόσμου.
Δες τη φύση σου συγγραφέα μου και θα αγαλλιάσεις."
Εγώ: «Με
συγκινείς ήλιε έτσι όπως περιγράφεις την ανθρώπινή μου φύση, αυτή που ξεχνάω.
Και εγώ σου λέω ότι γι’αυτό υποφέρω, επειδή δε ξέρω πως θα συμφιλιώσω τη δική
μου φύση με αυτή του κόσμου. Πως θα βρω αρμονία, ισορροπία, λύτρωση από το φόβο;"
Ήλιος: «Δες το
φόβο και αποδέξου τον και μαζί την αποτυχία, την ανεκπλήρωτη επιθυμία, την
απογοήτευση μετά από μια προσδοκία. Χαλάρωσε που λέτε και εσείς οι άνθρωποι."
Εγώ: «Ήλιε μου,
τον αγώνα μου περιγράφεις με απλότητα και φωτίζεις μέσα μου το βάρος της ψυχής
που κουβαλώ και τόσο πασχίζω να αποβάλω. Το βάρος με τα άγχη, τις σκέψεις, τις
προσδοκίες, τα κολλήμματα που δε βλέπω καθαρά. Ήλιε μου, νιώθω μόνος μπροστά σε
αυτό τον Γολγοθά, αλλά να που τώρα δα βλέπω ότι, περίμενε μην το πεις, σε
πρόλαβα, βλέπω ότι αυτό το βάρος όλοι το σηκώνουν καθένας μόνος του. Πίσω από
τις βόλτες, τις παρέες, τα άγχη, τα λεφτά και όλες τις σκέψεις κρύβεται η μικρή
μας θλίψη που δε βλέπουμε καθαρά τον ευατό μας. Και εγώ δεν τον βλέπω καθαρά
ήλιε, τον βλέπω αποσπασματικά, καθετί ξεκομμένο από τα άλλα, αλλά όχι όλα μαζί,
σαν ένα. Δεν είμαι ολόκληρος γι’αυτό νιώθω και λειψός και λίγος. Και ξέρεις
κάτι, κουράστηκα να προσπαθώ να βρω ταυτόχρονα και το πρόβλημα και τη λύση του,
κουράστηκα και έχω μπερδευτεί γιατί αυτό μπορεί να είναι το πρόβλημα, ότι ψάχνω
με αγωνία για τη λύση σε κάτι που δεν το έχω εντοπίσει καθαρά, δεν το έχω δει
απλά. Ψάχνω λύση σε κάτι που δεν είναι ακόμα πρόβλημα. Και αποφεύγω να το δω
μήπως με φοβίσει. Πάντως ήλιε, μια φορά είδα και αυτή ήταν το καλοκαίρι. Είδα
ισορροπία και αρμονία και φόβο και πόνο και Γολγοθά. Είπα, υπομονή, πίστη και
επαγρύπνηση και αυτό προσπαθώ να τηρήσω σα φύλακας του νου μου και φτιάχνω
κανόνες για να μη χάσω την αρμονία. Γρήγορα όμως και αυτοί παραβιάζονται. Ή μήπως
όχι;"
Χορός: "Χμ, που είναι το
πρόβλημα, το βρήκες θαρρείς. Δεν υπάρχει πρόβλημα, το φώτισες. Άρχισες
τουλάχιστον."
