Ο φρουρός που κάθεται ακριβώς μπροστά μου διαβάζει ένα
βιβλίο με τίτλο «Πνευματική Αφύπνιση», γραμμένο από τον γνωστό εις τους παρακολουθήσαντες
τηλεειδήσεις γέρο Παΐσιο. Ο φρουρός αυτός δεν είναι ο μόνος που διαβάζει και
αυτό για μένα που είμαι εκπαιδευτικός είναι αφυπνιστικό γεγονός.
Βρίσκομαι στις φυλακές όπου και κάνω μάθημα. Φέτος είμαι εδώ
για 2η συνεχόμενη χρονιά και αντιμετωπίζω μια πραγματικότητα
διαφορετική από πέρυσι. Αυτή τη διαφορά τη βιώνω ως μεγαλύτερη αίσθηση
ελευθερίας. Ελευθερίας να μοιραστώ με τους εκπαιδευόμενους που οι ίδιοι βιώνουν
τη στέρηση της ελευθερίας τους. Ελευθερία που πηγάζει από το πάθος για ελευθερία από εκείνους που τη στερούνται
σε φυσιολογικό επίπεδο και την αναζητούν σε πνευματικό.
Φέτος συνειδητοποιώ ότι οι δρόμοι της ελευθερίας είναι
πολλοί όπως και οι δρόμοι της γνώσης και ότι και οι δύο διαδρομές συναντώνται
συχνά. Μαθαίνω για πρώτη φορά να αναγνωρίζω την αρχή του δρόμου και να ξεκινάω
ευχάριστα και διερευνητικά για την αναζήτηση στόχων. Στόχων που μπορεί να
αλλάζουν κάθε φορά που μπαίνω στην αίθουσα. Στόχων που μπορεί να μην συντάσσονται
πραγματικά σε τυπική αποτύπωση αλλά που αναδύονται δημιουργικά μέσα από το
φαντασιακό και εμπειρικό κόσμο των εκπαιδευομένων.
Χέστηκα για τους στόχους και τις τεχνικές και όλες τις προκάτ
γνώσεις που υποτίθεται καλούμαι να γνωρίζω για να κάνω τη δουλειά μου. Στην
πραγματικότητα η δουλειά μου είναι να
μεταδίδω ελευθερία, ανεκτικότητα, πνεύμα, απορία και ενδιαφέρον. Βασική
προϋπόθεση που τη νιώθω φέτος είναι η ελευθερία να μην υπακούσω σε κανόνες
άλλων. Οι δικοί μου κανόνες είναι:
-
Ενδιαφέρσου για τους ανθρώπους, τις εμπειρίες τους,
τις χαρές και τις λύπες τους
-
Καθοδήγησε πνευματικά με τα προσόντα του
χαρακτήρα και της προσωπικότητάς σου, γίνε οδηγητής και πρότυπο χωρίς να είσαι
από πάνω
-
Μην υποκύπτεις σε ξύλινους κανόνες και οδηγίες
από μια διοίκηση που δεν ενδιαφέρεται για σένα, τους εκπαιδευόμενους και το
διδακτικό έργο.
Ο φρουρός διαβάζει για εικόνες της Παναγίας που κλαίνε, ο
υπεύθυνος εκπαιδευτικός που δεν μπαίνει σε αίθουσα, δε πολυμιλάει στους κρατούμενους
παρά μόνο υπογράφει απουσιολόγια, ανοιγοκλείνει φώτα, air condition και
Η/Υ σιγοντάρει τις ψαλμωδίες του πρώτου με προφητείες του Παίσιου περί υπερίσχυσης
της Ρωσίας στην Τουρκία και άλλα γεωπολιτικοτραγικά. Ο διευθυντής είναι απών,
στέλνει μόνο χαρτιά και σπανίως επισκέπτεται το σχολείο. Ο παραφουσκωμένος με
γνώσεις εκπαιδευτικός μπαίνει μουγγός, άβουλος, απροστάτευτος ηθικά και
υποτιμημένος κοινωνικοοικονομικά σε μια αίθουσα με ανθρώπους που έχουν να δουν
αυτοκίνητο και γυναίκα μήνες, μπορεί και χρόνια. Ανθρώπους με στίγμα, ανθρώπους
λαθραίους στον κόσμο της νομιμότητας της μιας κουλτούρας, μιας χώρας και μιας
αντίληψης. Δύο φαινομενικά διαφορετικοί κόσμοι συναντώνται, μια πρόκληση
γεννιέται. Δεν είναι υπέροχο; 