Όπως την ηδονή της χαρας κυνηγάμε
έτσι και το τέλος έχουμε ανάγκη
Με φτάνεις στον ουρανό και δε ξέρω
πόσα ύψη ακόμα θα αντέξω.
Δάκρυα πιπιλίζουν τις αναμνήσεις
απ'όλα τα τέλη τούτης της ζωής,
εκεί που επιλέξαμε να φτάσουμε
που η τύχη μας έσπρωξε,
άλλο ένα βήμα μπρος στο άγνωστο
δίνει τον πιο γλυκό θάνατο μωρό μου.
Την ευτυχία της εμπειρίας,
τη γενναιότητα της αλλαγής,
την αγάπη του να βρίσκομαι στην άλλη πλευρά και να σε περιμένω.
Τούτος ο έρωτας δυναμώνει αναπάντεχα μωρό μου,
το μεγάλο πνεύμα που μας οδηγεί
μας αφήνει μόνους να κάνουμε το βήμα εμπρός.
Οι δυνατοί χτύποι στη μέση της νύχτας
είναι η προειδοποίηση αυτού που έρχεται,
του αγνώστου, του έρωτα που θρηνεί,
της ζωής που μοναχικά κλαίει όλες τις χαρές της.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment