Best music of 2007

Οπως και πέρυσι, με το τέλος του χρόνου είχα παραθέσει τη λίστα με τα καλύτερα αλμπουμ του 2006, έτσι και φέτος σας προσφέρω μερικά λογάκια για τις μουσικές που κρατάω στην καρδιά και την ψυχή μου για το 2007. Να πω επίσης ότι η παρακάτω λίστα παρουσιάστηκε και στην εκπομπή που κάνω με την Αμαλία στο mythosfm 90,6 http://www.mythosfm.gr/ . Ξεκίνημα με τον δίσκο της χρονιάς:

1. Arcade Fire -Neon Bible

Μέσα στις περισσότερες τοπ 10 λίστες όλων των μουσικών ΜΜΕ. Ένας δίσκος που ακούγεται συναρπαστικός απο την αρχή εως το τέλος. Προσωπικά, και όχι μόνο, τον θεωρώ ανώτερο στο σύνολο απο το ντεμπούτο τους "Funeral" του 2005, αν και εκείνο περιέχει το τραγούδι της δεκαετίας "Τunnels". To Neon Bible έχει υπέροχο artwork και στίχους με προεξάχοντες αυτούς του κομματιού που κλείνει το δίσκο "My body is a cage", μια προσευχή για την απελευθέρωση του σώματος και του πνεύματος.

My body is a cage that keeps me From dancing with the one I love

But my mind holds the key

My body is a cage that keeps me From dancing with the one I love But my mind holds the key

I'm standing on a stageOf fear and self-doubt

It's a hollow playBut they'll clap anyway

My body is a cage that keeps me From dancing with the one I love But my mind holds the key

You're standing next to meMy mind holds the key

I'm living in an ageThat calls darkness lightThough my language is deadStill the shapes fill my head

I'm living in an ageWhose name I don't knowThough the fear keeps me moving Still my heart beats so slow

My body is a cage that keeps me From dancing with the one I love But my mind holds the keyYou're standing next to meMy mind holds the key

My body is aMy body is a cage We take what we're givenJust because you've forgotten That don't mean you're forgiven

I'm living in an ageThat screams my name at nightBut when I get to the doorwayThere's no one in sight

My body is a cage that keeps me From dancing with the one I love But my mind holds the keyYou're standing next to meMy mind holds the key

Set my spirit freeSet my spirit freeSet my body free

Το καμμάτι που έπαιξε περισσότερο είναι το No cars go που αποδεικνύει περίτρανα οτι το πολιτικοποιημένο ροκ είναι πάντα επίκαιρο και αναγκαίο να δώσει πνοή στα σημερινούς προβληματισμούς. Indie rock που δεν αποστασιοποιείται, αγκαλλιάζει τον ακροατή και του μιλάει απλά και άμεσα εν μέσω μεσαιωνικών χορωδιών, strings kai horns και πάνω απ'όλα μια φωνή που επιβάλλει το στίγμα της στον σημερινό μουσικό χάρτη. Φωνή πομπώδης, πικρή, ελπιδοφόρα ανεβαίνει μέσα απο τα σπλάχνα, περνά μέσα απο τα γκριζομαύρα σοκάκια του εγκεφάλου και κατατίθεται λυτρωμένη στο κοινό που την αποζητά, τη θέλει γιατί ομορφαίνει τη ζωή του. Ένα μουσικό πάνθεον για την 3η χιλιετία.

2. Amy Winehouse - Back to black
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια για την Amy. Να ευχηθούμε ο Θεός να την έχει καλά για να προσφέρει μια ανάλογη συνέχεια.

3. Les Savy Fav - Let's Stay Friends
Αμερικάνικο alternative ροκ στα καλύτερά του. Απο τη μια κοιτάζει σε Βοστόνη μεριά (Pixies), απο την άλλη Ουάσιγκτον (Fugazi) και αφήνει κάποιες αρτιστικές και παιχνιδιάρικες καναδικές πινελιές (Arcade Fire).

4. UNKLE - War Stories
Στροφή σε ροκ τεχνοτροπία με πολλές επιτυχημένες συμμετοχές απο Josh Homme (Queens of the Stone Age), Ian Astbury (The Cult) και τη θεϊκή φωνή του Gavin Clark.

5. Radiohead - In Rainbows
Για άλλη μια φορά άξιοι. Πιστοί στον νέο τους ήχο όπου κιθαριστικά τοπία συναντώνται με ηλεκτρονικές φόρμες, επιστρωμένα με την οικεία ερμηνεία του Thom York.

6. ...And you will know us by the trail of dead – So Divided
Δυναμικό και αυτό με περισσότερα ποπ στοιχεία και μια μεγάλη κομματάρα με φοβερούς nihilist στίχους, το ομώνυμο. Όπως μια φίλη μου είχε πει για το αριστούργημά τους στα 2002, το «Source , tags..”, διονυσιακή καφρίλα.

7. Blonde Redhead – 23
Από το εναρκτήριο κομμάτι κάτι σε πιάνει εδώ. 4AD αναμνήσεις με Kevin Shields επιρροές. Χωρίς να ακούγεται ολόκληρο με την ίδια γοητεία, αξίζει.

8. Κaiser Chiefs – Yours Truly, Angry Mod
Απογοήτευση για πολλούς αλλά αυτό που μπορεί να ζητήσει κανείς από τους ΚAISERS είναι εδώ μέσα. Brit Mod αναμνήσεις, na na na na na φωνητικά, ζωντάνια και πάρτυ διάθεση, ταξιδιάρικο που και που ακόμα και ρετρό.

9. Raining Pleasure – Who’s gonna tell Juliet?
Άλλος ένας άξιος δίσκος από τους δικούς μας ανθρώπους. Πολύ δουλειά στις φωνές και τις κιθάρες, και λιγότερο ηλεκτρονικός ή ρομαντικός. Μπράβο τους που δεν ακολουθούν την πεπατημένη και εξελίσουν τον ήχο τους ακόμα και αν σε κάποιους ακούγονται υπερβολικά θορυβώδεις. Κομμάτι σαν το πολυακουσμένο «Love was just a girl” δεν μπορούν να γράψουν πολλά γκρουπ.

10. Abbie Gale – 2
Άλλη μια παρέα από την πόλη μας στη δεύτερη δουλειά της. Κατώτερο από το «Family Life” του 2005 αλλά ακόμα κι έτσι περιέχει μερικά καταπληκτικά κομμάτια με προεξέχον βέβαια το Lovesong, στο οποίο συμμετέχει και ο Vasilikos των Raining Pleasure. Πιο θορυβώδεις, ακόμα και shoegaze ανά στιγμές, πείθει για τον συναισθηματισμό του αν και χάνεται κάπου στη μέση. Η φωνή της Εvira όμως σε κρατάει δυνατά από τα αυτιά και σε οδηγεί με ασφάλεια καθ’όλη τη διάρκεια.


Όπως και πέρυσι είχα επίσης παραθέσει κάποιους τίτλους που άκουσα καθυστερημένα, δίσκοι που κυκλοφόρησαν στο παρελθόν αλλά τους ανακάλυψα μέσα στα 2007.

ΜΙDLAKE - The trials of Van Occupanther (2006)
THIS MORTAL COIL - It 'll end in tears (1984)
KOOP - Koop Islands (2006)
JOY DIVISION - Unknown Pleasures (1979)
PHISH - A Picture of nectar (1992)
SUFJAN STEVENS - Illinois (2005)

Καλή μας μουσική χρονιά!