Το αφεντικό μου σήμερα μου υποσχέθηκε ότι σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι στον ήλιο. Κάθε πρωί όταν ανοίγει η μέρα μου αρέσει να πηγαίνω κοντά του και να λιάζομαι. Εκεί ψηλά στον ήλιο θα μπορώ να ταξιδέψω σε ολόκληρο το σύμπαν, σε όλο τον ουρανό, θα κοιτάζω τα σύννεφα και θα πετάω. Από εκεί θα βλέπω και τα αφεντικά μου και όλους εσάς που με κοιτάζετε όλο απορία και έκσταση τα δειλινά. Θα σας στέλνω αεράκι με το κύμα του νερού, να το παίρνετε μαζί σας και να γεμίζετε νοσταλγία. Και αν δε γνωρίζετε γιατί νιώθετε αυτή τη νοσταλγία είναι γιατί τότε θα έχω εισχωρήσει μέσα σας σαν άγνωστο συναίσθημα. Μην ανησυχείτε όμως, θα σας κάνω να χαμογελάτε και που και που θα θυμάστε αυτά που περάσαμε μαζί. Ουουου και τι δε περάσαμε μαζί, παιχνίδια στα πάρκα του Παγκρατίου με την συγκλονιστικότερη σκυλοπαρέα που υπήρξε ποτέ, αλητείες με γκομενίτσες στη θάλασσα της Κάτω Αχαΐας και μπόλικο φαί στο διαμέρισμα (κλαψ..) της Αγίου Νικολάου. Αν ποτέ σα στεναχώρησα όπως τότε που έλειπα για μέρες με την σκυλοπαρέα στη θάλασσα σας ζητάω συγγνώμη. Και εσείς, μην στεναχωριέστε που δεν προλάβατε να με σώσετε από εκείνο που κανείς δε σώζεται.
Περιμένω λοιπόν να πάω εκεί ψηλά, στον ήλιο τον κόκκινο, όλο χρώμα, ζωντάνια και μυστήριο. Ελπίζω να τα πούμε κάποτε εκεί απάνω. Έως τότε να περνάτε καλά, να κοιτάζετε τους άλλους στα μάτια, να μην αρνείστε τα χάδια και βέβαια ποτέ το φαγητό. Να ζητάτε την ελευθερία σας ακόμα και αν επίμονα σας την αρνούνται και να μην το βάζετε κάτω ποτέ.
Είμαι ο Κούκυ, ο Γρούτσου, ο γρουστουκτούλου ή αλλιώς γρούλου ή γρούφτου, αυτός που εκείνο το πρωινό του Αυγούστου πριν 11 φορές η γη περιστραφεί γύρω από τον ήλιο έπεσε απότομα στο χωράφι σας μόνος και έρημος αλλά εσείς τον σώσατε. Εσάς θα έχω και για τελευταία παρέα εδώ. Γου γουβ (=Σας Αγαπάω)!!!
2 comments:
Κι εγώ στον ήλιο πάω χαζούλι... Εκεί ψηλά στο βουνό. Μόνο που έρχεται κάθε βράδυ μια παρέα από κάτι παιδιά και μιλάνε και εντάξει ταράζομαι λίγο αλλά μου περνάει... Ελπίζω να πήρες μαζί σου καμιά κονσέρβα γιατί εγώ εχω πείξει στην ξηρά τροφή. Αν δεν πήρες, αλίμονό σου, θα σου φάω πάλι την μούρη όπως στην Αθηνογένους να μάθεις. Κι ελπίζω εκεί που πάμε τώρα να μην έχει αυτά τα χαζά τα μπατσικά με την σειρήνα τους. Κάνουμε και μόνοι μας "ουυυυυ" δεν χρειαζόμαστε μπάτσους. Ουφ. Αμάν πια μ αυτές τις στολές, δεν μπορώ ούτε να τις βλέπω. Με αυτή που έμπλεξα τόσα χρόνια να μου πεις, σιγά μην τους συμπαθούσα. Τελοσπαντων. Φέρε καμιά κονσέρβα εεεε;;;; Ναι βρε Γρούτσου, η Κάλι είμαι, αμάν πια, βγάλε τα μαλλιά απ τα μάτια σου να με δεις... Αντε, πάμε΄βόλτα και μην αρχίσεις να τρέχεις πάλι πίσω από γκόμενες.. Εχεις την λαίδη δίπλα σου, αλητάκο...
που είσαι βρε χαμένο? και εσυ εδώ? α, δεν πάμε καλά. Που μένεις, στο βουνό??? Πωωω, βαριέμαι, αλλά άντε, τώρα είμαστε εντελώς λεύτεροι, πάμε βολτίτσα, μην δούμε και κανά άλλον απο τους παλιούς φίλους. Πστ, έλα και στην εξοχή, είναι τέλεια, ο αέρας τα βράδυα δροσίζει, ο ήλιος τα πρωινά ξεσταίνει αλλά εδώ που με έφτιαξε το αφεντικό είμαι μια χαρά δροσερός. Άντε, πάμε..
Post a Comment