Για τους Emo

είδα τον Βαξεβάνη και κατέληξα: είναι και γαμώ τα παιδιά, ειδικά τα κορίτσια. Είναι συνειδητοποιημένοι περισσότερο απο οποιονδήποτε μεσήλικα καταθλιπτικό, λιγότερο επιδεικτικοί απο τον κοινό "καμαρώστε με" φοιτητάκο, ειρηνικοί σαν τον Γκάντι και σέξι όσο δε θα γίνουν ποτέ οι σκυλούδες. Στα 80ς θα λάτρευαν τον Morissey, στα 90ς θα εξεγείρονταν με τον Manson. Τι σας πειράζει αν πιθανόν δεν τους ξέρουν καν αυτούς? Έχουν τόσους άλλους σήμερα. Τι? Λέτε ότι σήμερα δεν υπάρχουν πρότυπα? Η νεολαία πάντα βρίσκει τέτοια. Και λέτε οτι της τα πλασάρουν τα ΜΜΕ? Κύριοι, οι νέοι σήμερα γνωρίζουν καλύτερα απο ποτέ πως να χρησιμοποιούν τα ΜΜΕ και να αναγνωρίζουν τι είναι fake και τι όχι. Θέλουν απλά να διασκεδάσουν και να ερωτευτούν και ας τους προσφέρεται και σε νέα εισαγώμενη μόδα απο τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Στο κάτω κάτω τις προηγούμενες δεκαετίες δεν εισαγάγαμε τάσεις και μόδες που η παγκόσμια βιομηχανία θεάματος και ψυχαγωγίας πλάσαρε? Όσο για την επαναστατικότητα αυτή αφήστε την να την ορίσει η νέα γενιά μέσα απο τον ναρκισσισμό, τις αυταπάτες και τον καταναλωτισμό που καθρεφτίζει την ατομικιστική κοινωνία που ζούμε. Όσον αφορά τα νεκροταφεία, τα χαρακώματα και τα υπόλοιπα αφήστε τους να δημιουργήσουν τους δικούς τους μύθους. Και αν δε διστάζουν να το πουν μπροστά στην κάμερα, εκεί που θα περίμενες να αντιδράσουν στο πως θα προβληθούν απο την τηλεόραση, αυτό συνιστά γενναιότητα και διορατικότητα. Αφήστε τους να ερμηνεύσουν αυτοί, σου λένε, να αναλύσουν, να σκεφτούν, να προβληματιστούν, να νιώσουν ένοχοι, να επαναφέρουν τις ψειδαισθήσεις τους, να γίνουν αυτό που πάντα ήταν, συντηρητικοί, κομπασμένοι διανοούμενοι, επαναστάτες της δεκάρας. Αφήστε τους να ψάχνουν τον εαυτόν που έχουν χάσει προβάλλοντάς σε μας τις δικές τους ματαιώσεις. Έτσι συνεχίζεται ο διάλογος μεταξύ γενεών. Μπορεί να παρεξηγούμε και εμείς καταστάσεις και θα τις καταλάβουμε μόνοι μας. Μπορεί να έχετε δίκιο εσείς που μας κοιτάζετε περίεργα. Απλά δεν έχουμε χρόνο τώρα για να τα σκεφτούμε όλα αυτά τώρα. Σκεφτείτε τα εσείς.