Μια εβδομάδα μετά

Σε βλέπω τώρα στις σελίδες της ζωής μου στο διαδίκτυο,
και στα φωτογραφικά άλμπουμ τα γεμάτα αναμνήσεις
Και σε βάζω καθημερινά στο μυαλό μου για να δω
Τι μένει από σένα.

Μα τίποτα δεν ακούω τώρα πια
και η θύμησή σου ψιλοξεθωριάζει
μόνο η καρδιά μου κάπως σκιρτά καθώς σε σκέφτομαι
μα ο νους μου λέει να κοιτάξω το παρόν.

Μερικές φορές σα να θελα να μείνω για πάντα σε εκείνες τις τελευταίες σου στιγμές , τον πόνο του τέλους και την ανακούφιση αυτού μαζί.
Την αλήθεια που με έκανες να νιώσω χωρίς να μπορώ να την εκφράσω,
Μα τώρα η πραγματικότητα με καλεί πίσω αγοράκι μου.

Είναι ψέμα αυτό το πίσω ή ο δρόμος του δράματος πριν την απελευθέρωση από τα δεσμά μας… Αχ, τι μου έκανες πάλι.

Φεύγω για τον Ήλιο

Το αφεντικό μου σήμερα μου υποσχέθηκε ότι σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι στον ήλιο. Κάθε πρωί όταν ανοίγει η μέρα μου αρέσει να πηγαίνω κοντά του και να λιάζομαι. Εκεί ψηλά στον ήλιο θα μπορώ να ταξιδέψω σε ολόκληρο το σύμπαν, σε όλο τον ουρανό, θα κοιτάζω τα σύννεφα και θα πετάω. Από εκεί θα βλέπω και τα αφεντικά μου και όλους εσάς που με κοιτάζετε όλο απορία και έκσταση τα δειλινά. Θα σας στέλνω αεράκι με το κύμα του νερού, να το παίρνετε μαζί σας και να γεμίζετε νοσταλγία. Και αν δε γνωρίζετε γιατί νιώθετε αυτή τη νοσταλγία είναι γιατί τότε θα έχω εισχωρήσει μέσα σας σαν άγνωστο συναίσθημα. Μην ανησυχείτε όμως, θα σας κάνω να χαμογελάτε και που και που θα θυμάστε αυτά που περάσαμε μαζί. Ουουου και τι δε περάσαμε μαζί, παιχνίδια στα πάρκα του Παγκρατίου με την συγκλονιστικότερη σκυλοπαρέα που υπήρξε ποτέ, αλητείες με γκομενίτσες στη θάλασσα της Κάτω Αχαΐας και μπόλικο φαί στο διαμέρισμα (κλαψ..) της Αγίου Νικολάου. Αν ποτέ σα στεναχώρησα όπως τότε που έλειπα για μέρες με την σκυλοπαρέα στη θάλασσα σας ζητάω συγγνώμη. Και εσείς, μην στεναχωριέστε που δεν προλάβατε να με σώσετε από εκείνο που κανείς δε σώζεται.



Περιμένω λοιπόν να πάω εκεί ψηλά, στον ήλιο τον κόκκινο, όλο χρώμα, ζωντάνια και μυστήριο. Ελπίζω να τα πούμε κάποτε εκεί απάνω. Έως τότε να περνάτε καλά, να κοιτάζετε τους άλλους στα μάτια, να μην αρνείστε τα χάδια και βέβαια ποτέ το φαγητό. Να ζητάτε την ελευθερία σας ακόμα και αν επίμονα σας την αρνούνται και να μην το βάζετε κάτω ποτέ.



Είμαι ο Κούκυ, ο Γρούτσου, ο γρουστουκτούλου ή αλλιώς γρούλου ή γρούφτου, αυτός που εκείνο το πρωινό του Αυγούστου πριν 11 φορές η γη περιστραφεί γύρω από τον ήλιο έπεσε απότομα στο χωράφι σας μόνος και έρημος αλλά εσείς τον σώσατε. Εσάς θα έχω και για τελευταία παρέα εδώ. Γου γουβ (=Σας Αγαπάω)!!!

Τι φταίει για την ύφεση; Οι μετανάστες

Χτες στο μάθημα των "Οικονομικων Διακυμάνσεων" ρώτησα "Πως θα βγει η οικονομία απο την ενδεχόμενη ύφεση;" Οι δύο καλύτεροι φοιτητές απάντησαν "Να δώσουμε τις δουλειές των μεταναστών στους Έλληνες". Τι να απαντήσεις εκεί; Μόνο και μόνο που είχαν το ακούσιο θράσος να πουν κάτι τέτοιο με προβλημάτισε ιδιαίτερα, πέρα απο το ανορθολογικό του επιχειρήματος. Ήμουν έτοιμος να τους πω οτι δε θα ήταν τόσο εύκολο να το λένε αυτό αν είχαν για συμφοιτητές παιδιά μεταναστών. Η σιγουριά τους οτι δεν είχαν, με πείραξε. Είναι όμως θέμα χρόνου να υπάρξουν και αυτοί οι αποκλεισμένοι πιθανώς απο τους γονείς τέτοιων ελληναράδων φοιτητών. Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου τα λέει καλά για το μεταναστευτικό στο τvxs. Να προσθέσω οτι όχι μόνο είναι κοινωνικά δίκαιο και πολιτικά αποτελεσματικό να υπάρξει μια διαφανής, ισότιμη και δίκαιη ΄μεταχείριση των μεταναστών αλλά και οικονομικά αποτελεσματικό. Οι φόροι απο την επίσημη εργασία για το κράτος και τα εισοδήματα που αποταμιεύονται απο αυτή την κοινωνική κατηγορία εξυπηρετούν τά κρατικά έσοδα και τις ιδιωτικές επενδύσεις αντίστοιχα. Όσον δε αφορά τις μεταβιβάσεις εισοδήματος σε άλλες χώρες και κυρίως την Αλβανία, αυτό μόνο κακό δεν είναι για την εγχώρια οικονομία. Ίσα ίσα μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη καταναλωτική ζήτηση για εγχώρια ελληνικά προιόντα που εξάγονται στις γειτονικές χώρες. Άσε που χωρίς τις μεταβιβάσεις αυτές ο πληθυσμός που παραμένει στη χώρα καταγωγής του λόγω των εισοδηματικών αυτών ενισχύσεων, θα αναγκαζόταν να πάρει κι αυτός το δρόμο της ξενιτιάς και της μετανάστευσης.