ΧΒλέπετε τα οράματα της αριστεράς ως ιδεαλιστική κατάκτηση της κοινωνίας αλλά οι ΚΚΕδες σας λένε οτι αυτή είναι η αστική αντίληψη της προόδου,την οποία διδασκόμαστε στα σχολεία και όλως ξαφνικά παράγει ανεργία και αμάθεια. Πρώτα πρέπει να αλλάξουν οι συνειδήσεις σας λένε και μετά οι θεσμοί, δηλαδή η παιδεία, η οικονομία, ο πολιτισμός. Συμφωνώ μαζί τους αν και δε βλέπω πως θα γίνει αυτό παρά έχω μια τρομακτική εικόνα. Καταστροφή... Πυρινική, οικολογική, χρηματιστηριακή. Και μετά απο την αρχή φτιάχνουμε τους ανθρώπους. Γι αυτό οι κομμουνιστές δεν λένε όχι στις πολυτέλεις του καπιταλισμού παρά ξέρουν να τις απολαμβάνουν καλύτερα απο όλους χωρίς αστικά ενοχικά σύνδρομα. Γιατί έχουν βαθειά πίστη στην αλλαγή και μέχρι να γίνει αυτή δε μένουν αμέτοχοι στην παραγωγή και την κατανάλωση. Είναι μάλιστα και οι λιγότεροι άνεργοι μιας και ξέρουν οτι εργασία σημαίνει πολιτική δραστηριοποίηση προς την πολυπόθητη αλλαγή.
Η καταστροφή απο την άλλη είναι ο μεγάλος φόβος των σοσιολδημοκρατικών μιας και σηματοδοτεί την αδυναμία της ισορροπιστικής πολιτικής που επαγγέλονται και την κάθετη επιδύνωση παρά το οριζόντιο ελαφρύ μοίρασμα των κινδύνων και των ρίσκων που παράγει το σύστημα που ενστερνίζονται.
Οι δεξιοί πάλι έχουν πάντα το κεφάλαιο να επενδύσουν στις υποτιμημένες νέες υποδομές που προήλθαν απο την καταστροφή και να κερδοσκοπήσουν. Ο φόβος τους είναι κοινός με των προηγουμένων, να μην υπάρχει καν κεφάλαιο να επενδυθεί. Φροντίζουν λοιπόν να διατηρηθεί μια κρίσιμη ποσότητα μονοπωλιακού κεφαλαίου, υπο τη μορφή της κρατικής εγγύησης, έτοιμο να προμηθεύσει λάδι την καπιταλιστική μηχανή σε περίοδο κρίσης. Σε περιόδους επιχειρηματικής και επενδυτικής ανόδου είναι όλοι καλά και είναι λογικό σε χώρες όπως οι Ελλάδα να είναι κυβέρνηση. Έρχονται όμως και περίοδοι οπου οι αγορές δεν πάνε καλά και ο ανταγωνισμός εντείνεται και κάποιοι μόνο θα επιζήσουν. Ε, και λοιπόν? Έτσι είναι η φύση, η ζωή, ο άνθρωπος.
Όλες αυτές οι περίοδοι φυσικά είναι σχήματα λόγου μιας και συμβαίνουν ταυτόχρονα, καταστροφές, κερδοσκοπικές επενδύσεις, κοινωνικές πολιτικές και ελπίδα ισορρόπησης. Όλές επίσης οι ιδεολογικές κατηγορίες, προιον αναχρονιστικής ψυχαναγκαστικής αμυντικής λειτουργείας του εγκεφάλου μου, συγχέονται. Έχω λοιπόν το δικαίωμα να απομονώσω τα στοιχεία που με συμφέρουν και τονίζουν το ατομικό μου εγώ και να παζαρέψω στην απρόσωπη μπλογκόσφαιρα σαν κοινωνική συνείδηση τάχα. Έτσι γίνομαι πολιτικό ον. Κυνικός, αποξενωμένος, επιδεικτικός. Όχι όμως, δεν είμαι εγώ αυτός, αυτοί είναι οι πολιτικοί μας, αυτή είναι η εξουσία. Εγώ θα απέχω, δε θα ξαναασχοληθώ μαζί τους, έτσι θα είμαι πιο πολύ πολιτικοποιημένος. Υπάρχει ξέρετε και η περίοδος της αδράνειας, της πλήρους αποχής στην πολιτική.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Aγαπητέ φίλε της Αδράνειας και της Αποχής, δηλαδή μέλος της πλειοψηφίας στην χώρα! Οι απόψεις σου είναι πολύ τεκμηριωμένες και θα έλεγα οτι το blog σου ξέρει να διαφωνεί! Χαίρομαι που επέλεξες και τον Vagnes, και πιστεύω οτι αυτό περί feedback οντολογικών τοποθετήσεων, μάλλον είναι σωστό!
Για τον Μαρξ τωρα, δεν είπα ποτέ οτι δεν είναι...κομμουνιστής,αλίμονο.Απλά θύμισα αυτό που έγραψε κάποτε ο μεγάλος Αλτουσερ: δεν είναι το Κεφάλαιο το ευαγγέλιο του κομμουνισμού, αυτό που είπες και εσύ, η αλληλογραφία με τον Εγκελς και το Μανιφέστο είναι η γνήσια έκφραση του κομμουνιστικού ιδεώδους.
Μιλάμε αδελφέ για το ΓΝΉΣΙΟ επιστημονικό έργο του Μαρξ, το αποιδεολογικοποιηνένο έργο ανάλυσης(ασχετα με την αληθηινή κομμουνιστική χρειά του).Υπάρχουν δυο ζητούμενα: α) να καταλάβουμε τον φιλόσοφο Μαρξ, β) να καταλάβουμε τον κοινωνικό επιστήμονα Μαρξ.
Δυσκολο να ξεχωρίσει κάποιος τον ένα απο τον άλλο( βλέπε ΚΚΕ για παράδειγμα).Και όμως, αυτό είναι το κεντρικό ζητούμενο στην γνώση, στις τέχνες, στα γράμματα: η διάκριση των ταυτοτήτων, των ρόλων κια η διαλογή των αξιώματων της επσιτήμης.
Εν πάσει παεριπτώσει, είμαι μαζί σου ως προς το ασαφές ,το θολό που εκπέμπει ακόμη και ο δικός μου λόγος, ο λόγος του Ανδρουλάκη και άλλων..Προτιμώ όμως να αφήσω θολά στίγματα,παρά να σιωπήσω( προς θεού, δεν μιλώ για τη Αδράνεια που επιλέγεις και συμφωνώ απόλυτα!)
Μάλλον όμως είσαι κάπως ακράιος περί φόβων για ολικές καταστροφές και τα υπόλοιπα. Ζουμε στην εποχή της ''αναχρονιστικής ψυχαναγκαστικής αμυντικής λειτουργείας του εγκεφάλου μας,'' πολύ σωστά το λές!
Και ως ειδικός στους πολιτικούς ψυχαναγκασμούς,σου λέω να το ξαναδιαβάσεις αυτό που έγραψες, είναι πολύ περιγραφικό και ακριβές!
Post a Comment