Ανάπτυξη παραλήρημα

ανάπτυξη, δάνεια, δανείζω κι εγώ γιατί προσδοκώ μεγάλη ανάπτυξη, το προϊόν μου αυξάνεται, πουλάω σε χαμηλή τιμή μάλιστα λόγω εισαγωγής ή λόγω ανταγωνιστικής πίεσης, οι καταναλωτές αγοράζουν πολλά, δανείζονται κι αυτοί και έχουν, άντε να δανειστώ κι άλλο, αφού μου τα δίνουν. Ο θρίαμβος του ανατροφοδοτούμενου δανεισμού. Βασισμένος σε ένα όραμα αόριστης ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης αισθησιακής, βασισμένης στα παθη και όχι τις πραγματικές ανάγκες, στις αισθήσεις και όχι στην ύλη. Και αυτό το είπαν ελευθερία επιλογής, το ονόμασαν αυτοπροσδιορισμό, το διαφήμισαν οι εταιρείες ως branding.Γίναμε όλοι brands και πλασα΄ρουμε τον εαυτό μας. Με τα μαρκαρισμένα ρούχα, αυτοκίνητα, κινητά, τηλεοράσεις και όλα αυτά. Είμαστε κενοί και αναζητούμε περισσότερη κατανάλωση για να καλύπτουμε τη γύμνια μας. Δανείστε μας, εσείς που όποτε μας βολεύει σας κατηγορούμε για τα κέρδη σας. Μα δε μπορεί να μας λέτε τώρα ότι τελείωσε το πανηγύρι, δε γίνεται αυτό, υπάρχει μόνο ανοδική πορεία, αυτό διδάσκουν στα πανεπιστήμια οι καθηγητάδες των οικονομικών, ότι ο καπταλισμός είναι καταδικασμένος να αναπτύσσεται.Μας λέτε να περιμένουμε, μα μέχρι πότε?

Μπα, σκάσε επιτέλους, φάε το χαστουκάκι σου, δε θα σκέφτεσαι έτσι απο δω και πέρα. Τώρα φτωχαίνεις, πάρτο χαμπάρι. Κομμένα τα δάνεια, κομμένο το πάρτυ, κομμένες οι προσδοκίες, τώρα θα δίνεις εσύ, τώρα θα μειωθείς φίλε, για νιώσε λίγο πως είναι αυτό. θυμήσου πως είναι να προσδοκάς χειρότερες μέρες. Ωραία δεν είναι να ψιλοκλαίγεσαι και να ζητάς συμπόνοια? Από το κράτος κυρίως? Αυτό θέλουμε κι εμείς, στις πορείες σου αυτό βλέπουμε και δε μας απειλείς. Ισα ίσα σε χρησιμοποιούμε για να μας δίνει το κράτος και η ΕΕ και ΕΚΤ μερικές εγγυήσεις. Βάζουμε και την υποσημείωση ότι κάτι παίρνεις κι εσύ και το βουλώνεις.
Ψιτ, χρειάζεται πρόγραμμα, και εσύ δεν ξέρεις από αυτά. Επειδή πρόγραμμα ανάπτυξης δεν παίζει να υπάρξει με τέτοια πτωση, βάζουμε πρόγραμμα υπανάπτυξης. Πως δηλαδή θα μειωθούμε χωρίς να εξαφανιστούμε όμως. Δε μας νοιάζει για εσένα αλλά για να επιζήσουμε εμείς. Να ξερες πόσο ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ μας.. Που να σκεφτουμε εσένα. Λίγοι θα μείνουμε και ας φαινόμαστε πολλοί, οι περισσότεροι δεν έχουμε υπόσταση υπαρκτή, είμαστε εικόνες ή εργαλεία που εξαγοράζονται στο πι και φι στην παγκόσμια αγορά. Εσύ τουλάχιστον θα την παλέψεις, με στερήσεις, με φτώχεια, με ψυχολογικά, με ενδοοικογενειακή βία, με απάτη και φοροδιαφυγή, με αδιαφορία για τα παιδιά σου, με το να ξεχάσεις ότι έχεις μέλλον. Εμείς αν ξεχάσουμε το μέλλον μας καταστρεφόμαστε. Εμείς κοιτάμε μπροστά, εμείς αναπτυσσόμαστε, εμείς ξέρουμε τι χρειάζεσαι, πουλάμε αυτό που θέλεις, αίσθηση, πάθος, εικόνα, εξουσία. Σε χειριζόμαστε και εσύ νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος. Είσαι ηλίθιος, μπράβο σου!