Αριστερή συσπείρωση

Διαβάζω για την είσοδο διαδηλωτών στο κοινοβούλιο της Ιρλανδίας και ενθυμούμαι ότι την 5η Μαΐου που συνέβαιναν παρόμοια και στας καθημάς, εντός της βουλής το ΚΚΕ υπεραμυνόταν των κατηγοριών ότι υπέθαλπτε αυτούς που προσπαθούσαν να μπουν/ανέβουν στη βουλή. Αναρωτιέμαι λοιπόν πιο πολιτικό κόμμα θα μπορέσει να σηκώσει στην πλάτη του αυτή την κοινωνική δυναμική, αν η ίδια η αριστερά αμύνεται τόσο έντονα (για στρατηγικούς και πραγματικούς βέβαια λόγους αν και κανείς δεν πιστεύει ότι το ΚΚΕ μπορεί να παίξει ένα επαναστατικό πολιτικό ρόλο τώρα, αν το έκανε και ποτέ). Θα αναρωτιόταν κανείς τι το θέλουμε τότε? Και εγώ αυτό αναρωτιέμαι όχι μόνο για το ΚΚΕ αλλά και για το Συριζα που κάνει τα ίδια και χειρότερα με το να βρίσκεται διαρκώς σε εμφύλιο αντί να συσπειρώσει τις απογοητευμένες κοινωνικές μάζες. Τόση οργή από τόσες χιλιάδες κόσμο και κανείς δε μιλάει για ριζοσπαστικοποίηση (Συριζα) ή επανάσταση (ΚΚΕ). Αν το δεύτερο είναι αφελές το πρώτο δεν είναι καθόλου και το ξέρει ο Αλαβάνος και άλλοι εκεί.
Γνώμη μου ότι αυτή η ριζοσπαστικοποίηση έχει δυναμικότητα που πρέπει να εκφραστεί πανευρωπαϊκά. Χρειάζεται να οργανωθεί μια νέα πρωτομαγιά, όχι βέβαια με γιορταστικούς ή συμβολικούς όρους αλλά με ριζοσπαστικούς. Έτσι θα ξυπνήσουμε και θα αναλαβουμε δράση με στόχο της συσπέίρωση της αριστεράς, μιας αριστεράς που θα δημιουργήσει αρχικά μια κρίσιμη μάζα, ένα 15 -20 % που πολύ γρήγορα θα πάρει την εξουσία (όπως το ΠΑΣΟΚ τότε). Αυτή η αριστερά βρίσκεται μέσα στο ΚΚΕ, το Σύριζα και κυρίως το ΠΑΣΟΚ. Εξυπακούεται ότι αυτό που λέγεται σήμερα ΠΑΣΟΚ δε θα υπάρξει ποτέ ξανά υπό αυτή τη μορφή. Η αρχή του τέλους του έχει γίνει εδώ και καιρό αλλά τώρα έρχεται η σκληρή συνειδητοποίηση που θα σπρώξει τον κόσμο προς νέες εναλλακτικές και τολμηρές προτάσεις.
Ουφ, είχα ανάγκη από λίγη ελπίδα....