Για τη Κίνα και τα λεφτά

Η διεθνής φρασεολογία έχει μεταβληθεί από την έννοια «οικονομική κρίση» σε «οικονομικές ανισορροπίες». Οι ΗΠΑ ως μοναδική υπερδύναμη ξόφλησαν. Δύσκολα η αμερικάνικη οικονομία θα μπορέσει να ξεπεράσει αυτή τη μεγάλη οικονομική κρίση, όπως έκανε στο παρελθόν. Το μόνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να προσπαθεί απλά να διασώσει τους κεφαλαιούχους, τραπεζίτες, πολυεθνικές κλπ. Τώρα που ανεβαίνει η Κίνα πιέζει την κινεζική κυβέρνηση να ανοίξει τις αγορές για να μπορέσουν όλοι αυτοί οι κεφαλαιούχοι να μπουν σε αυτή, στις κινεζικές τράπεζες και τα ταμεία που έχουν πολλά λεφτά. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν οι κινέζοι. Οι δικοί τους μεγαλοκεφαλαιούχοι είναι κρατικοδίαιτοι και αυτό έρχεται σε σύγκρουση με το αίτημα για απελευθέρωση. Παρεμφερής είναι και η σημασία που δίνεται στο αίτημα από πλευράς Κίνας για μεγαλύτερη ευελιξία στις συν/κες ισοτιμίες του γουάν. Μόνο ένα ελεύθερο γουάν συμβαδίζει με ελεύθερες αγορές κεφαλαίου και χρήματος (το παραπάνω αίτημα των ΗΠΑ που έχει βέβαια και στο εσωτερικό της Κίνας μεγάλη απήχηση ιδιαίτερα όσο μεγεθύνεται η οικονομία και συσσωρεύεται χρήμα). Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η κόντρα μεταξύ αμερικανών φιλελεύθερων και κινέζων κρατικιστών. Όσο βλέπουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία σαν ιδέα και σαν πράξη να κερδίζει έδαφος στην Κίνα τόσο θα βλέπουμε εσωτερικές συγκρούσεις στην Κίνα.