Βέγγος Θεός

θυμάμαι πριν 14 χρόνια όταν ήμουν στο πρώτο έτος στην Αθήνα τέτοια εποχή νομίζω, είχαμε πάει σε ένα λούνα παρκ στο Μικρολίμανο, στον Πειραιά. Εγώ, ένας φίλος συμφοιτητής με την τότε κοπέλα του, ένας άλλος φίλος από την Πάτρα, και δύο ξένοι τουρίστες που γνωρίσαμε τυχαία και τους πήραμε μαζί μας στο Lada του πατρινού. Με το που παρκάρουμε και βγαίνουμε από το αυτοκίνητο ακούω τον τελευταίο να φωνάζει δυνατά "Θανάση...". Στρέφω το κεφάλι μου και τους βλέπω σφιχτά αγκαλλιασμένους και τον φίλο μου να συνεχίζει "Σε αγαπώ". Ο άλλος με χαμόγελο και με τη γνώριμη ξεκαρδιστική κινησιολογία του να δέχεται την αγάπη. Μα τι άνθρωπος είπαμε όλοι. Ο φίλος μου δάκρυσε...