Nεοφιλελευθερισμός: απο τα λόγια στην πράξη

Τσεκάρετε το μπλογκ "love for three oranges" που βρίσκεται στην μπλογκόσφαιρά στα αριστερά του δικού μου μπλογκ, για μερικά ακουστικά κλιπάκια του youtube όπου ο καθηγητής οικονομικής γεωγραφίας David Harvey αναλύει τη δική του "σύντομη ιστορία του Νεο-φιλελευθερισμού". Ο Harvey, εκτός απο το "The Brief History of Neoliberalism" έχει γράψει και άλλα σπουδαία βιβλία μεταξύ άλλων τα "The New Imperialism" και "Conditions of Post-Modernity".

Περί απελευθέρωσης απο ιδεολογικές αγκυλώσεις: σχόλιο στον μπλόγκερ Vagnes

Xαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται σαν εσένα, τον Elias, τον Μίμη. Ωστόσο επειδή δε βλέπω κανένα feedback στις οντολογικές σας τοποθετήσεις (δηλαδή πως βλέπουμε την πραγματικότητα) θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις.
Δεν αποδέχεσαι την γραμμική αντίληψη σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο και θέλεις να κινηθείς προς τα πάνω σηκώνοντας μαζί σου αριστερούς, κεντρώους και δεξιούς. Αυτό το θεωρείς λύση στο πολιτικό πρόβλημα που σε απασχολεί (το μέλλον του ΠΑΣΟΚ). Ασπάζομαι κι εγώ την αγωνία σου για την απεμπλοκή απο αγκυλώσεις του παρελθόντος, όμως θεωρώ οτι αυτή η κίνηση δεν είναι η λύση αλλά μέρος του προβλήματος. Η διαφορά μας είναι οτι εντοπίζω το πρόβλημα όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ και τη χώρα μας αλλά παγκοσμίως. Η παγκοσμιοποίηση σε επίπεδο κουλτούρας και οικονομίας αλλάζει και τη χώρα μας και τους θεσμούς και τους ανθρώπους της. Δεν παίρνω θέση υπέρ ή κατά αλλά με απασχολεί το γεγονός οτι η ταχύτητα της πληροφορίας δημιουργεί τεράστιες ανισότητες στην πρόσβαση, την επεξεργασία και την κοινωνική της αποτελεσματικότητα. Ανισότητες που εμπεριέχουν ένα διαχρονικό διακύβευμα: την διάρθρωση ενός κοινού νοήματος, πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινωνική δράση. Στην πολιτική απλά αντανακλάται η διάσπαση, ο κατακερματισμός και η εικονικότητα της οικονομικής βάσης, σήμερα βαθειά κινούμενη απο το εξαιρετικά ασταθές τεχνολογικό κεφάλαιο που δημιουργεί αόρατες, μολονόυι υπαρκτές, χρηματιστηριακές αξίες. Η πολιτική, δηλαδή χάνει τις βασικές της ιδεολογικές αξιώσεις, την αριστερά και την δεξιά, και αυτό εμφανίζεται σε παγκόσμια κλίμακα. Εκεί βρίσκεται, σε υλικούς παράγοντες, η βαθειά κρίση της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν μπορεί να αρθρώσει ένα κοινό νόημα σε παγκόσμια βάση. Δες το και στην πραγματικότητα απο χώρα σε χώρα, άλλη η πολιτική των εργατικών στην Αγγλία και των προοδευτικών στις ΗΠΑ απο των σοσιαλιστών ατην Σκανδιναβία ή τη Γαλλία για να μη μιλήσουμε για την Κίνα και τις αναπτυσσόμενες χώρες. Στην Ελλάδα, χώρα βαθειά εξαρτημένη οικονομικά απο τη Δύση και τις ιμπεριαλιστικές της πρακτικές, καλείς το ΠΑΣΟΚ να ανυψωθεί πάνω απο την αγκυλωτική πορεία που το ίδιο επέλεξε να ακολουθήσει (νομοτελειακά για μένα ). Για να το κάνει χρειάζεται να ξεπεράσει την στείρα ,λές, την αντίληψη περί δεξιού και αριστερού, δηλαδή να βάλει πολιτική σφραγίδα στην αποσάρθρωση του κοινού νοήματος. Αυτή του η κίνηση θα μπερδέψει ακόμα περισσότερο τους ψηφοφόρους του και η διαρροή θα μεγαλώσει προς την αριστερά που αρθρώνει πιο καθαρό λόγο και νόημα. Είναι συνεπώς μέρος του προβλήματος η υποτιθέμενη απεμπλοκή απο ιδεολογικές αγκυλώσεις και όχι η λύση του. Μόνο μια περίπτωση διακρίνω στην οποία το ΠΑΣΟΚ θα ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Όταν η Ν.Δ. τελειώσει με τα προγράμματά της επιτυχώς και η Ελλάδα γίνει η Αμερική των Βαλκανίων οριστικά. Τότε πράγματι οι ιδεολογικές ανησυχίες θα έχουν ησυχάσει και ο λαός θα ψηφίσει ΠΑΣΟΚ γιατί θα θέλει ανακατανομή του εισοδήματος (του πλούτου δηλαδή που θα έχει συσσωρεύσει η περιφερειακή επιχειρηματικότητα απο τις επενδύσεις της στους γειτόνους και αλλού). Εκεί διακρίνω την χυδαιότητα της δήθεν αριστερής ταμπέλας του ΠΑΣΟΚ και την υποκρισία της ιδεολογικής του ταυτότητας. Την συνειδητοποιείτε? Βλέπετε ότι η υποκρισία από τα πάνω δημιουργεί κυνισμό και απολιτικοποίηση προς τα κάτω? Συνειδητοποιείτε ότι η απολιτικοποίηση αυτή συσκοτίζει τα πολιτικά νοήματα ουτως ώστε να έχει χάσει κάθε αντίκρυσμα για εσάς η διαφορά αριστερού-δεξιού?

Σχόλιο στον μπλόγκερ Elias

ΧΒλέπετε τα οράματα της αριστεράς ως ιδεαλιστική κατάκτηση της κοινωνίας αλλά οι ΚΚΕδες σας λένε οτι αυτή είναι η αστική αντίληψη της προόδου,την οποία διδασκόμαστε στα σχολεία και όλως ξαφνικά παράγει ανεργία και αμάθεια. Πρώτα πρέπει να αλλάξουν οι συνειδήσεις σας λένε και μετά οι θεσμοί, δηλαδή η παιδεία, η οικονομία, ο πολιτισμός. Συμφωνώ μαζί τους αν και δε βλέπω πως θα γίνει αυτό παρά έχω μια τρομακτική εικόνα. Καταστροφή... Πυρινική, οικολογική, χρηματιστηριακή. Και μετά απο την αρχή φτιάχνουμε τους ανθρώπους. Γι αυτό οι κομμουνιστές δεν λένε όχι στις πολυτέλεις του καπιταλισμού παρά ξέρουν να τις απολαμβάνουν καλύτερα απο όλους χωρίς αστικά ενοχικά σύνδρομα. Γιατί έχουν βαθειά πίστη στην αλλαγή και μέχρι να γίνει αυτή δε μένουν αμέτοχοι στην παραγωγή και την κατανάλωση. Είναι μάλιστα και οι λιγότεροι άνεργοι μιας και ξέρουν οτι εργασία σημαίνει πολιτική δραστηριοποίηση προς την πολυπόθητη αλλαγή.
Η καταστροφή απο την άλλη είναι ο μεγάλος φόβος των σοσιολδημοκρατικών μιας και σηματοδοτεί την αδυναμία της ισορροπιστικής πολιτικής που επαγγέλονται και την κάθετη επιδύνωση παρά το οριζόντιο ελαφρύ μοίρασμα των κινδύνων και των ρίσκων που παράγει το σύστημα που ενστερνίζονται.
Οι δεξιοί πάλι έχουν πάντα το κεφάλαιο να επενδύσουν στις υποτιμημένες νέες υποδομές που προήλθαν απο την καταστροφή και να κερδοσκοπήσουν. Ο φόβος τους είναι κοινός με των προηγουμένων, να μην υπάρχει καν κεφάλαιο να επενδυθεί. Φροντίζουν λοιπόν να διατηρηθεί μια κρίσιμη ποσότητα μονοπωλιακού κεφαλαίου, υπο τη μορφή της κρατικής εγγύησης, έτοιμο να προμηθεύσει λάδι την καπιταλιστική μηχανή σε περίοδο κρίσης. Σε περιόδους επιχειρηματικής και επενδυτικής ανόδου είναι όλοι καλά και είναι λογικό σε χώρες όπως οι Ελλάδα να είναι κυβέρνηση. Έρχονται όμως και περίοδοι οπου οι αγορές δεν πάνε καλά και ο ανταγωνισμός εντείνεται και κάποιοι μόνο θα επιζήσουν. Ε, και λοιπόν? Έτσι είναι η φύση, η ζωή, ο άνθρωπος.
Όλες αυτές οι περίοδοι φυσικά είναι σχήματα λόγου μιας και συμβαίνουν ταυτόχρονα, καταστροφές, κερδοσκοπικές επενδύσεις, κοινωνικές πολιτικές και ελπίδα ισορρόπησης. Όλές επίσης οι ιδεολογικές κατηγορίες, προιον αναχρονιστικής ψυχαναγκαστικής αμυντικής λειτουργείας του εγκεφάλου μου, συγχέονται. Έχω λοιπόν το δικαίωμα να απομονώσω τα στοιχεία που με συμφέρουν και τονίζουν το ατομικό μου εγώ και να παζαρέψω στην απρόσωπη μπλογκόσφαιρα σαν κοινωνική συνείδηση τάχα. Έτσι γίνομαι πολιτικό ον. Κυνικός, αποξενωμένος, επιδεικτικός. Όχι όμως, δεν είμαι εγώ αυτός, αυτοί είναι οι πολιτικοί μας, αυτή είναι η εξουσία. Εγώ θα απέχω, δε θα ξαναασχοληθώ μαζί τους, έτσι θα είμαι πιο πολύ πολιτικοποιημένος. Υπάρχει ξέρετε και η περίοδος της αδράνειας, της πλήρους αποχής στην πολιτική.

Λόγια που πρέπει να ειπωθούν

Σας παρακαλώ , το έχω ανάγκη, τρελαίνομαι, νιώθω εκτός κόσμου, εκτός ζωής, όλα περνάνε δίπλα μου χωρίς να τα καταλαβαίνω, χωρίς να βλέπω τον εαυτό μου σε αυτά. Και τότε οργίζομαι σε τέτοιο βαθμό που δεν το αντέχω, αρχίζω να ζαλίζομαι, να κάνω απαισιόδοξες, φρικτές σκέψεις. Να σκοτώσω, να χτυπήσω, να προκαλέσω όλους, ακόμα και τους ανθρώπους που αγαπώ. Σας λέω, τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπετε στην τηλεόραση, όπως σας τα λένε. Δεν κοιτάτε εσείς μέσα σας? Δε βλέπετε απελπισία πότε πότε? Πόνο σας λέω. Τι κάνετε τότε? Δεν κοιτάτε να τον ξεφορτωθείτε όπως όπως? Ακόμα και να ξεχάσετε για να μη βασανίζεστε? Μετά η θλίψη έρχεται δυνατότερη και το κλείσιμο στον εαυτό σας μεγαλύτερο. Τι ψάχνετε δεν ξέρετε, σκέψεις, ψευδαισθήσεις ελπίδας, αναλύσεις. Και όλα μόνο στο κεφάλι σας, μόνο σε σας. Έτσι νομίζετε και κλεινόσαστε περισσότερο γιατί φοβάστε να εκτεθείτε. Παρά μόνο ψάχνετε να καταναλώσετε άλλη μια ζωή στο ψέμα, άλλη μια χρονιά στα σκατά, άλλη μια μέρα στα ίδια, άλλο ένα λεπτό στη θλίψη. Δεν πάτε καλά σίγουρα και σεις φταίτε γι αυτό, έτσι σας λένε.

Σας λένε ότι δεν βάλατε στόχους σωστούς, ότι δεν παλεύετε ικανοποιητικά, ότι ο μισθός σας δεν είναι εξασφαλισμένος, ότι πρέπει να ψάχνετε μια ζωή , να είστε ευέλικτος… Και τότε συνεινηδητοποιείτε ότι έχετε χάσει τα όνειρά σας, ότι δεν βλέπετε ομορφιά γύρω σας, ότι μεγαλώνετε και θα πεθάνετε μέσα στη δυστυχία, ότι έτσι κι αλλιώς έτσι είναι η ζωή, δεν φταίει κανείς παρά μόνο εσείς.

Κάνετε λοιπόν πράγματα μόνο για εσάς και ξεχάστε τους γύρω σας. Η ευτυχία είναι προσωπικό σας ζήτημα και δε γίνεται να σας την υπόσχονται και αυτή να μην υπάρχει. Συνεχίζετε και ελπίζετε λοιπόν. Σε τι? Στην κατανάλωση άλλης μια αλλαξιάς ρούχων, σε άλλο ένα ποτό, σε άλλη μια ταινία, τραγούδι, ιδέα, γνώμη, άλλο ένα κλίκ στο κομπιούτερ της τβ. Μα αργά ή γρήγορα οι κακές σκέψεις επιστρέφουν, το συναίσθημα της μη πληρότητας ξανάρχεται. Πανικός, καμία λύση στον ορίζοντα. Πρέπει , σας λένε, να είστε ικανοί να διαχειρίζεστε καταστάσεις άγχους, φοβίζοντάς σας μη και λιποθυμήσετε. Τότε αποφασίζετε ακαριαία, ο εαυτός σας δεν είναι τίποτα μπροστά στον οργανισμό, στο σύστημα, στη δουλεία που πρέπει να βγεί. Η συνείδησή σας συσκοτίζεται, το νιώθετε, ο εγκέφαλος ασφυκτιά, η αναπνοή αγωνιά για να βγεί. Είστε μόνοι και το ξέρετε. Αν πάλι δε δουλεύετε, αγχώνεστε για το πώς θα βρείτε άκρη στα διλήμματά σας. Αν η δουλειά είναι σκλαβιά, τότε γιατί την επιζητάτε τόσο? Ναι ξέρουμε, για να ζήσετε, αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Έτσι σας έχουν στο τσεπάκι ακόμα και όταν δε δουλεύετε για το σύστημα. Δεν ξέρετε όμως ποιοι. Ποιοι, οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις, οι γονείς, η γκόμενα, η Θεός, η φύση, το σώμα σας? Μήπως όλα σας πάνε στραβά, μήπως έτσι είναι η ζωή? Σκληραίνετε γαμώτο και ενίοτε χαίρεστε γι΄αυτό.

Burma case: Boycotting multinationals, is that a solution?

Click at http://www.guardian.co.uk/commentisfree/story/0,,2181658,00.html. An article by Monboit of Guardian on the trade actions of british multinationals in Burma and the need for boycotting their products. Read the comments also for the realisations of how complex such an action might be both from intellectual and practical point of view.

About free Burma

International bloggers are preparing an action to support the peaceful revolution in Burma. We want to set a sign for freedom and show our sympathy for these people who are fighting their cruel regime without weapons. These Bloggers are planning to refrain from posting to their blogs on October 4 and just put up one Banner then, underlined with the words „Free Burma!“.

For further information click: http://www2.free-burma.org/index.php