Αυτός εδώ ο κύριος όμως το παρακάνει.
Πέρα από λαικίζων και φοβίζων είναι και απληροφόρητος. Ο Joseph Stiglitz, ο νομπελίστας οικονομολόγος τον οποίο ο ομιλών αναφέρει (και σωστά) ως μέγα κατήγορο της παγκοσμιοποίησης, είναι υπερ της δημιουργίας ενός παγκόσμιου νομίσματος. Απλά ο ομιλών έχει ταυτίσει αυτή την προοπτική με μια παγκόσμια συνομωσία εναντίον μας. Μπορεί να είναι και έτσι, αλλά πρώτα χρειάζεται να σκεφτούμε πως ένα παγκόσμιο νόμισμα θα λειτουργούσε για το καλό των οικονομιών. Αυτό κάνει ο Stiglitz και άλλοι οικονομολόγοι αναρωτόμενοι κατά πόσο μπορεί να ξεπεραστεί το δολάριο, το οποίο είναι το κέντρο του παρόντος συστήματος που γέννησε την πιστωτική κρίση. Αν είναι αυτό που φοβάται ο Alex Jones τότε άθελά του συντάσσεται με την κυβέρνηση της χώρας του στο αγώνα/πόλεμο για τη διάσωση της αυτοκρατορίας. Το ίδιο κάνουμε κι εμείς που ανασύρουμε όλα τα φοβικά μας σύνδρομα και άθελά μας καλούμε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα υπερ του κράτους. Κρύβεται ένας λανθάνον εθνικισμός σε αυτή τη συμπεριφορά όπου η ελεύθερη κρίση και ο ορθολογισμός θυσιάζονται στην οργή και το φόβο.
Το αν ένα παγκόσμιο νόμισμα χειραγωγηθεί για ηγεμονικούς λόγους, είναι ένα ερώτημα και όχι κάτι δεδομένο. Αν το μάθει αυτό ο δημοσιογράφος μας τότε πιθανόν να υποστηρίξει πάλι ότι οι θεωρίες αυτές αποτελούν συγκάλυψη της πραγματικότητας και συνιστούν συνομωσία των επιστημόνων για τη διάσωση του καπιταλισμού;
Δείτε παρακάτω ένα άλλο βιντεάκι στο οποίο ο ίδιος δημοσιογράφος αντιπαρατίθεται με τον Peter Joseph, εμπνευστή του γνωστού ντοκυμαντέρ Zeitgeist. Δείτε τα υπόλοιπα μέρη της συζήτησης, διαβάστε τα σχόλια και κρίνετε μόνοι σας.
Thursday, March 18, 2010
Tuesday, March 16, 2010
Αναλυτές, δημοσιογράφοι και καθηγητές λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Η κυβέρνησή μας γιατί κοιμάται όρθια;
Κοιμόμαστε όρθιοι και αφήνουμε τα λαμόγια να μας ξεφτιλίζουν.
Ακούστε τι έχουν να σας πουν οι ελληναράδες και τι οι ξένοι αναλυτές. Μας λυπάμαι πραγματικά.
Και εδώ μια φινετσάτη γαλλική οικονομική φιγούρα
Ακούστε τι έχουν να σας πουν οι ελληναράδες και τι οι ξένοι αναλυτές. Μας λυπάμαι πραγματικά.
Και εδώ μια φινετσάτη γαλλική οικονομική φιγούρα
Monday, March 15, 2010
Πάγωμα καταθέσεων; Μάλλον εκτός ΟΝΕ θα συμβεί.
To κείμενο που ακολουθεί το έστειλα ως απάντηση σε e-mail γνωστού που στο κείμενό του μιλάει για τις αναλογίες της ελληνικής κρίσης με εκείνη της Αργεντινής το 2001 και καλεί για έξοδο της Ελλάδας από την ΟΝΕ.
"Υπάρχουν βέβαια αναλογίες και ομοιότητες της δικής μας κρίσης με την περίπτωση της Αργεντινής αφού πρόκειται για μια κερδοσκοπική κρίση. Ωστόσο, το πάγωμα των καταθέσεων που πυροδότησε την εξέγερση στην Αργεντινή δεν είναι μεν αδύνατο αλλά φαντάζει ως απομακρυσμένη λύση στη δική μας περιπτωση. Η έξοδος κεφαλαίων που προηγήθηκε δεν οδηγεί αναγκαστικά σε αυτή τη λύση του παγώματος ή της δέσμευσης. Εκδηλώθηκε απλά ταυτόχρονα με τις κερδοσκοπικές επιθέσεις όχι σα σχέδιο αλλά σα μια φυσική αντίδραση των αγορών.
Εξάλλου σε μια τέτοια περίπτωση θα πλήγεί το γόητρο της ΕΕ που βασικό της πρόταγμα είναι η ελευθερία κυκλοφορίας του κεφαλαίου και η εξασφάλιση των επενδυτών και αποταμιευτών. Βέβαια, αυτό μπορεί να συμβεί αν μεσολαβήσουν άλλα γεγονότα που θα αποδυναμώνουν την ΕΕ. Αυτό προσπαθούν να αποφύγουν οι ηγέτες των κρατών της ΕΕ με τις συνεχείς διαπραγματεύσεις μεταξύ τους αλλά και με το ΔΝΤ (που παίζει το ρόλο του εντολοδόχου των ΗΠΑ) και της Μεγάλης Βρετανία. Το ζητούμενο δεν αφορά μόνο τη διάσωση της Ελλάδας αλλά την οικονομική διακυβέρνηση όλου του πλανήτη. Διεθνής πολιτική με δυό κουβέντες.
Συνεπώς, μια αποδυνάμωση της ΕΕ και οι απορρέουσες διασπαστικές πολιτικές των κρατών που μπορεί να οδηγήσουν σε οικονομικό εθνικισμό έχει περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει στο σενάριο της δέσμευσης των καταθέσεων των τραπεζών που πυροδότησε την εξέγερση στην Αργεντινή. Σε αυτή την περίπτωση είναι άτοπο να υποστηρίζουμε την έξοδο από την ΟΝΕ. Εκτός και αν θέλουμε να σταθούμε στα δικά μας πόδια και μόνο, κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να το έχουμε ήδη κάνει (ή τουλάχιστον να το διεκδικούμε) και στα πλαίσια της ΟΝΕ. Εμείς όμως αράξαμε στην ΟΝΕ, τις επιδοτήσεις, τις μη αποδοτικές κρατικές και ιδιωτικές επενδύσεις και το φθηνό χρήμα για κατανάλωση. Χωρίς σχέδιο και στρατηγική. Θα το αποκτήσουμε άραγε έξω απο την ΟΝΕ; Δε νομίζω. Το ερώτημα αν θα πρέπει να είμαστε στην ΟΝΕ ή όχι είναι συνεπώς περιττό."
Έπειτα από την αποστολή της απάντησής μου αναλογίζομαι για την ορθότητα όχι της λογικής μου αλλά για την ηθική της αξία. Αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να αυτοπροσδιορίζομαι αριστερός και ταυτόχρονα να θεωρώ την έξοδο από την ΟΝΕ ως κίνδυνο. Επίσης, αν πράγματι μια κατάσταση εθνικής ελευθερίας στην οικονομική πολιτική βοηθά σε ένα εναλλακτικό σχέδιο με οράματα, άλλα από τον ανταγωνισμό και την κερδοφορία. Τέλος φαντάζομαι εικόνες κοινωνικής ειρήνης (βλέπω ανθρώπους χαμογελαστούς και ευγενικούς), ελεύθερης δημιουργίας (βλέπω το πανεπιστήμιο όπως μου λένε οι άλλοι πως ήταν στο παρελθόν, στα 60s), παραγωγικής εργασίας (εκεί που ο κόπος ανταμείβεται ηθικά και κοινωνικά). Και αναρωτιέμαι αν όντως μας φταίει η ΟΝΕ, ο καπιταλισμός και ο ίδιος ο βιομηχανικός πολιτισμός μας. Γιατί δικός μας είναι κι αυτός, είναι μέσα μας. Η μήπως φταίει μια τάση προς το ρομαντισμό που κουβαλώ από μικρός και η οποία μετριάζεται και ενίοτε εξαφανίζεται από την ορθολογιστική εκπαιδευση που έλαβα;
"Υπάρχουν βέβαια αναλογίες και ομοιότητες της δικής μας κρίσης με την περίπτωση της Αργεντινής αφού πρόκειται για μια κερδοσκοπική κρίση. Ωστόσο, το πάγωμα των καταθέσεων που πυροδότησε την εξέγερση στην Αργεντινή δεν είναι μεν αδύνατο αλλά φαντάζει ως απομακρυσμένη λύση στη δική μας περιπτωση. Η έξοδος κεφαλαίων που προηγήθηκε δεν οδηγεί αναγκαστικά σε αυτή τη λύση του παγώματος ή της δέσμευσης. Εκδηλώθηκε απλά ταυτόχρονα με τις κερδοσκοπικές επιθέσεις όχι σα σχέδιο αλλά σα μια φυσική αντίδραση των αγορών.
Εξάλλου σε μια τέτοια περίπτωση θα πλήγεί το γόητρο της ΕΕ που βασικό της πρόταγμα είναι η ελευθερία κυκλοφορίας του κεφαλαίου και η εξασφάλιση των επενδυτών και αποταμιευτών. Βέβαια, αυτό μπορεί να συμβεί αν μεσολαβήσουν άλλα γεγονότα που θα αποδυναμώνουν την ΕΕ. Αυτό προσπαθούν να αποφύγουν οι ηγέτες των κρατών της ΕΕ με τις συνεχείς διαπραγματεύσεις μεταξύ τους αλλά και με το ΔΝΤ (που παίζει το ρόλο του εντολοδόχου των ΗΠΑ) και της Μεγάλης Βρετανία. Το ζητούμενο δεν αφορά μόνο τη διάσωση της Ελλάδας αλλά την οικονομική διακυβέρνηση όλου του πλανήτη. Διεθνής πολιτική με δυό κουβέντες.
Συνεπώς, μια αποδυνάμωση της ΕΕ και οι απορρέουσες διασπαστικές πολιτικές των κρατών που μπορεί να οδηγήσουν σε οικονομικό εθνικισμό έχει περισσότερες πιθανότητες να οδηγήσει στο σενάριο της δέσμευσης των καταθέσεων των τραπεζών που πυροδότησε την εξέγερση στην Αργεντινή. Σε αυτή την περίπτωση είναι άτοπο να υποστηρίζουμε την έξοδο από την ΟΝΕ. Εκτός και αν θέλουμε να σταθούμε στα δικά μας πόδια και μόνο, κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να το έχουμε ήδη κάνει (ή τουλάχιστον να το διεκδικούμε) και στα πλαίσια της ΟΝΕ. Εμείς όμως αράξαμε στην ΟΝΕ, τις επιδοτήσεις, τις μη αποδοτικές κρατικές και ιδιωτικές επενδύσεις και το φθηνό χρήμα για κατανάλωση. Χωρίς σχέδιο και στρατηγική. Θα το αποκτήσουμε άραγε έξω απο την ΟΝΕ; Δε νομίζω. Το ερώτημα αν θα πρέπει να είμαστε στην ΟΝΕ ή όχι είναι συνεπώς περιττό."
Έπειτα από την αποστολή της απάντησής μου αναλογίζομαι για την ορθότητα όχι της λογικής μου αλλά για την ηθική της αξία. Αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να αυτοπροσδιορίζομαι αριστερός και ταυτόχρονα να θεωρώ την έξοδο από την ΟΝΕ ως κίνδυνο. Επίσης, αν πράγματι μια κατάσταση εθνικής ελευθερίας στην οικονομική πολιτική βοηθά σε ένα εναλλακτικό σχέδιο με οράματα, άλλα από τον ανταγωνισμό και την κερδοφορία. Τέλος φαντάζομαι εικόνες κοινωνικής ειρήνης (βλέπω ανθρώπους χαμογελαστούς και ευγενικούς), ελεύθερης δημιουργίας (βλέπω το πανεπιστήμιο όπως μου λένε οι άλλοι πως ήταν στο παρελθόν, στα 60s), παραγωγικής εργασίας (εκεί που ο κόπος ανταμείβεται ηθικά και κοινωνικά). Και αναρωτιέμαι αν όντως μας φταίει η ΟΝΕ, ο καπιταλισμός και ο ίδιος ο βιομηχανικός πολιτισμός μας. Γιατί δικός μας είναι κι αυτός, είναι μέσα μας. Η μήπως φταίει μια τάση προς το ρομαντισμό που κουβαλώ από μικρός και η οποία μετριάζεται και ενίοτε εξαφανίζεται από την ορθολογιστική εκπαιδευση που έλαβα;
Wednesday, March 10, 2010
Ανάπτυξη παραλήρημα
ανάπτυξη, δάνεια, δανείζω κι εγώ γιατί προσδοκώ μεγάλη ανάπτυξη, το προϊόν μου αυξάνεται, πουλάω σε χαμηλή τιμή μάλιστα λόγω εισαγωγής ή λόγω ανταγωνιστικής πίεσης, οι καταναλωτές αγοράζουν πολλά, δανείζονται κι αυτοί και έχουν, άντε να δανειστώ κι άλλο, αφού μου τα δίνουν. Ο θρίαμβος του ανατροφοδοτούμενου δανεισμού. Βασισμένος σε ένα όραμα αόριστης ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης αισθησιακής, βασισμένης στα παθη και όχι τις πραγματικές ανάγκες, στις αισθήσεις και όχι στην ύλη. Και αυτό το είπαν ελευθερία επιλογής, το ονόμασαν αυτοπροσδιορισμό, το διαφήμισαν οι εταιρείες ως branding.Γίναμε όλοι brands και πλασα΄ρουμε τον εαυτό μας. Με τα μαρκαρισμένα ρούχα, αυτοκίνητα, κινητά, τηλεοράσεις και όλα αυτά. Είμαστε κενοί και αναζητούμε περισσότερη κατανάλωση για να καλύπτουμε τη γύμνια μας. Δανείστε μας, εσείς που όποτε μας βολεύει σας κατηγορούμε για τα κέρδη σας. Μα δε μπορεί να μας λέτε τώρα ότι τελείωσε το πανηγύρι, δε γίνεται αυτό, υπάρχει μόνο ανοδική πορεία, αυτό διδάσκουν στα πανεπιστήμια οι καθηγητάδες των οικονομικών, ότι ο καπταλισμός είναι καταδικασμένος να αναπτύσσεται.Μας λέτε να περιμένουμε, μα μέχρι πότε?
Μπα, σκάσε επιτέλους, φάε το χαστουκάκι σου, δε θα σκέφτεσαι έτσι απο δω και πέρα. Τώρα φτωχαίνεις, πάρτο χαμπάρι. Κομμένα τα δάνεια, κομμένο το πάρτυ, κομμένες οι προσδοκίες, τώρα θα δίνεις εσύ, τώρα θα μειωθείς φίλε, για νιώσε λίγο πως είναι αυτό. θυμήσου πως είναι να προσδοκάς χειρότερες μέρες. Ωραία δεν είναι να ψιλοκλαίγεσαι και να ζητάς συμπόνοια? Από το κράτος κυρίως? Αυτό θέλουμε κι εμείς, στις πορείες σου αυτό βλέπουμε και δε μας απειλείς. Ισα ίσα σε χρησιμοποιούμε για να μας δίνει το κράτος και η ΕΕ και ΕΚΤ μερικές εγγυήσεις. Βάζουμε και την υποσημείωση ότι κάτι παίρνεις κι εσύ και το βουλώνεις.
Ψιτ, χρειάζεται πρόγραμμα, και εσύ δεν ξέρεις από αυτά. Επειδή πρόγραμμα ανάπτυξης δεν παίζει να υπάρξει με τέτοια πτωση, βάζουμε πρόγραμμα υπανάπτυξης. Πως δηλαδή θα μειωθούμε χωρίς να εξαφανιστούμε όμως. Δε μας νοιάζει για εσένα αλλά για να επιζήσουμε εμείς. Να ξερες πόσο ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ μας.. Που να σκεφτουμε εσένα. Λίγοι θα μείνουμε και ας φαινόμαστε πολλοί, οι περισσότεροι δεν έχουμε υπόσταση υπαρκτή, είμαστε εικόνες ή εργαλεία που εξαγοράζονται στο πι και φι στην παγκόσμια αγορά. Εσύ τουλάχιστον θα την παλέψεις, με στερήσεις, με φτώχεια, με ψυχολογικά, με ενδοοικογενειακή βία, με απάτη και φοροδιαφυγή, με αδιαφορία για τα παιδιά σου, με το να ξεχάσεις ότι έχεις μέλλον. Εμείς αν ξεχάσουμε το μέλλον μας καταστρεφόμαστε. Εμείς κοιτάμε μπροστά, εμείς αναπτυσσόμαστε, εμείς ξέρουμε τι χρειάζεσαι, πουλάμε αυτό που θέλεις, αίσθηση, πάθος, εικόνα, εξουσία. Σε χειριζόμαστε και εσύ νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος. Είσαι ηλίθιος, μπράβο σου!
Μπα, σκάσε επιτέλους, φάε το χαστουκάκι σου, δε θα σκέφτεσαι έτσι απο δω και πέρα. Τώρα φτωχαίνεις, πάρτο χαμπάρι. Κομμένα τα δάνεια, κομμένο το πάρτυ, κομμένες οι προσδοκίες, τώρα θα δίνεις εσύ, τώρα θα μειωθείς φίλε, για νιώσε λίγο πως είναι αυτό. θυμήσου πως είναι να προσδοκάς χειρότερες μέρες. Ωραία δεν είναι να ψιλοκλαίγεσαι και να ζητάς συμπόνοια? Από το κράτος κυρίως? Αυτό θέλουμε κι εμείς, στις πορείες σου αυτό βλέπουμε και δε μας απειλείς. Ισα ίσα σε χρησιμοποιούμε για να μας δίνει το κράτος και η ΕΕ και ΕΚΤ μερικές εγγυήσεις. Βάζουμε και την υποσημείωση ότι κάτι παίρνεις κι εσύ και το βουλώνεις.
Ψιτ, χρειάζεται πρόγραμμα, και εσύ δεν ξέρεις από αυτά. Επειδή πρόγραμμα ανάπτυξης δεν παίζει να υπάρξει με τέτοια πτωση, βάζουμε πρόγραμμα υπανάπτυξης. Πως δηλαδή θα μειωθούμε χωρίς να εξαφανιστούμε όμως. Δε μας νοιάζει για εσένα αλλά για να επιζήσουμε εμείς. Να ξερες πόσο ανταγωνισμός υπάρχει μεταξύ μας.. Που να σκεφτουμε εσένα. Λίγοι θα μείνουμε και ας φαινόμαστε πολλοί, οι περισσότεροι δεν έχουμε υπόσταση υπαρκτή, είμαστε εικόνες ή εργαλεία που εξαγοράζονται στο πι και φι στην παγκόσμια αγορά. Εσύ τουλάχιστον θα την παλέψεις, με στερήσεις, με φτώχεια, με ψυχολογικά, με ενδοοικογενειακή βία, με απάτη και φοροδιαφυγή, με αδιαφορία για τα παιδιά σου, με το να ξεχάσεις ότι έχεις μέλλον. Εμείς αν ξεχάσουμε το μέλλον μας καταστρεφόμαστε. Εμείς κοιτάμε μπροστά, εμείς αναπτυσσόμαστε, εμείς ξέρουμε τι χρειάζεσαι, πουλάμε αυτό που θέλεις, αίσθηση, πάθος, εικόνα, εξουσία. Σε χειριζόμαστε και εσύ νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος. Είσαι ηλίθιος, μπράβο σου!
Friday, March 5, 2010
Τα νούμερα μας νοιάζουν τώρα...
Aναρωτιέμαι, γιατί η ΕΣΥ και η EUROSTAT δε τα βρίσκουν με "ανταλλαγή τεχνογνωσίας" ώστε να παρουσιάσουν πτώση του ελλείμματός μας; Αυτό θέλουν οι ευρωπαίοι να γίνει, αυτό θέλει να ακούσει και η αγορά. Ποιος θα τους πάρει χαμπάρι? Έτσι κι αλλιώς όλα τα στατιστικά νούμερα είναι μαγειρεμένα προς κάποιο σκοπό. Ας τον ακολουθήσουμε λοιπόν, τι περιμένουμε/νουν? Κάηκε τώρα η EUROSTAT για την ορθότητα των υπολογισμών μας, όταν διακυβεύεται ολόκληρο ευρώ? Σώστε το μωρέ, έλα που δε μπορείτε.
Οι μεταρρυθμίσεις που μας βάζουν ως προαπαιτούμενο για βοήθεια που δε ξέρουμε πως θα εκφραστεί είναι μόνο νομικό και πολιτικό τρικ. Στην πράξη ξέρουμε ότι δε θα έχουν κάποιο πρακτικό και μετρήσιμο αποτέλεσμα (πέρα από την θεωρητικά συνεπαγόμενη ύφεση της οικονομίας). Θα έχουν μόνο πολιτικό και αυτό συνίσταται στην δήλωση υπακοής μας στις θελήσεις των ηγεμόνων μας. Απλά δεν έχει ξεκαθαριστεί σαφώς ποιοί είναι αυτοί διότι είναι και εκείνοι στα μαχαίρια. Παγκόσμιες ανακατατάξεις του κεφαλαίου το λένε αυτό.
Κάπου διάβασα ότι η γερμανία ήθελε την κρίση μας για να πέσει η ισοτιμία ευρώ/δολαρίου και να αυξηθούν οι εξαγωγές της. Αλλά την ήθελε μέχρι ένα βαθμό. Το πράγμα ξέφυγε γι΄αυτό ξεσπάνε τώρα.
Οι μεταρρυθμίσεις που μας βάζουν ως προαπαιτούμενο για βοήθεια που δε ξέρουμε πως θα εκφραστεί είναι μόνο νομικό και πολιτικό τρικ. Στην πράξη ξέρουμε ότι δε θα έχουν κάποιο πρακτικό και μετρήσιμο αποτέλεσμα (πέρα από την θεωρητικά συνεπαγόμενη ύφεση της οικονομίας). Θα έχουν μόνο πολιτικό και αυτό συνίσταται στην δήλωση υπακοής μας στις θελήσεις των ηγεμόνων μας. Απλά δεν έχει ξεκαθαριστεί σαφώς ποιοί είναι αυτοί διότι είναι και εκείνοι στα μαχαίρια. Παγκόσμιες ανακατατάξεις του κεφαλαίου το λένε αυτό.
Κάπου διάβασα ότι η γερμανία ήθελε την κρίση μας για να πέσει η ισοτιμία ευρώ/δολαρίου και να αυξηθούν οι εξαγωγές της. Αλλά την ήθελε μέχρι ένα βαθμό. Το πράγμα ξέφυγε γι΄αυτό ξεσπάνε τώρα.
Thursday, March 4, 2010
3oς Παγκόσμιος (μία εισαγωγή)
Zούμε την εποχή των πιο σκληρών οικονομικών πολέμων. Ας ευχηθούμε να μείνουν μόνο τέτοιοι.Αν και οι διπλωματικοί πόλεμοι μεταξύ Κινέζων και Αμερικανών δε με αφήνουν σε ησυχία. Μένει μόνο να υψωθούν οι παράλογες φωνές και ....μπουμ! Μπορεί και όχι, αλλά καλό είναι να είμαστε προετοιμασμένοι να συμπαραταχθούμε με τις φιλελεύθερες δυνάμεις της Δύσης εναντίον του άξονα της Ανατολής. Βλέπετε τόσα κοινά υπάρχουν με την περίοδο πριν το 2ο ΠΠ που δε με αφήνουν σε ησυχία. Μια κεφαλαιοκρατική δημοκρατική υπερδύναμη σε παρακμή, μια δικτατορική κοινωνία σε οικονομική άνοδο, μεγάλη παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου. Κάτι ίσως λείπει και σίγουρα ο πόλεμος δε θα γίνει με τα ίδια μέσα.
Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους το έλλειμμα της χώρας μου είναι μόνο μία σελίδα του τόμου 3ος παγκόσμιος πόλεμος
Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους το έλλειμμα της χώρας μου είναι μόνο μία σελίδα του τόμου 3ος παγκόσμιος πόλεμος
Subscribe to:
Posts (Atom)